Cecelia Ahern „Skaza”

Cecelia Ahern uwiodła mnie już dosyć dawno temu. Wtedy zakochałam się w „P.S. Kocham Cię” - pięknej, bardzo romantycznej i nie mniej wzruszającej historii. Autorka słynie z takich właśnie książek, jednak niedawno postanowiła spróbować sił w powieści młodzieżowej. „Skaza” to dystopia, która jest bardzo popularną formą wśród utworów kierowanych do młodzieży. Czy autorka poradziła sobie z tematem? Czy warto było odejść od tego, co zna najlepiej i w czym czuje się jak ryba w wodzie?

Celestine to ułożona dziewczyna, grzeczna, zdolna, zawsze wie jak się zachować. Żyje zgodnie z panującymi w społeczeństwie zasadami i uważa, że są słuszne, jednak do czasu... Gdy jej sąsiadka jako podejrzana o posiadanie skazy moralnej zostaje zabrana przez demaskatorów i postawiona przed Trybunałem, dziewczyna nie może w to uwierzyć. Niebawem jednak i jej samej przychodzi zmierzyć się z systemem. Próba pomocy schorowanemu staruszkowi ze skazą kończy się dla niej dramatycznie – również ona będzie musiała stanąć przed Trybunałem. Absurdalnie dzięki kłamstwom może jakoś udałoby się jej wywinąć, jednak pogrążyłaby przy tym staruszka i postąpiła niezgodnie z własnym sumieniem. To trudna decyzja, od której zależy jej całe życie.

Kraj, którego Celestine jest obywatelką, ma za sobą poważny kryzys gospodarczy. Za chaos, który wtedy zapanował, oskarżono przywódców, uznano, że to ich złe decyzje doprowadziły do tego stanu. Dlatego z wysokich stanowisk usunięto wszystkich ludzi ze skazą, stworzono też system, który eliminuje takie jednostki jeszcze zanim uda im się wspiąć wysoko po drabinie społecznej. Naznacza się je poprzez wypalenie na ciele znaku S, żeby inni obywatele wiedzieli z kim mają do czynienia. Odtąd naznaczoną osobę zaczynają obowiązywać inne, czasami bardzo absurdalne reguły. Jedna skaza sprawia, że zostaje ona wyrzucona poza nawias... Czy dzięki temu społeczeństwo staje się faktycznie idealne?

Wbrew obawom nowe oblicze Cecelii Ahern bardzo przypadło mi do gustu. Jej lekki styl pasuje do literatury młodzieżowej i to dzięki niemu książkę czyta się bardzo dobrze i z przyjemnością. Wciągnęła mnie opisana historia i wykreowana przez autorkę rzeczywistość. Tu nie można się nudzić, bo akcja mknie i co chwilkę autorka zaskakuje nas nowymi pomysłami. Kilkakrotnie rzucają się w oczy mniejsze lub większe uproszczenia, ale moim zdaniem w literaturze młodzieżowej są one jak najbardziej do przyjęcia i nie psuły mi przyjemności z czytania, nawet mimo faktu, że od dawna nie jestem nastolatką.

Z pewnością nie można odmówić autorce kreatywności. Pomysł na cykl jest bardzo ciekawy i mam nadzieję, że kolejne tomy pozwolą Cecelii Ahern jeszcze bardziej rozwinąć skrzydła w tym nowym dla niej gatunku. Wyobrażacie sobie społeczeństwo składające się z ludzi idealnych? Takich, którzy nigdy nie popełniają błędów? Żyjących zgodnie z zasadami, nawet jeśli nie są one dobre? Czy faktycznie jest to piękna wizja, czy raczej absurdalna? Poza tym mam wrażenie, że takie idealne społeczeństwo byłoby dosyć nudne.

„Skaza” to pierwszy tom bardzo obiecującej serii. Polubiłam głównych bohaterów tej powieści i jestem niezmiernie ciekawa ich dalszych losów. Książkę polecam młodzieży, ale nie tylko. Skoro mnie ta historia zauroczyła, to może i innym czytelnikom przypadnie do gustu, bez względu na to, ile czasu minęło od ich ostatnich nastych urodzin. To lektura lekka i przyjemna, przy której można się odprężyć i zapomnieć o otaczającym świecie.

Moja ocen: 8/10

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję Wydawnictwu Akurat.

Cecelia Ahern, Skaza, Akurat, 2016,

ISBN: 978-83-287-0290-5,

Str. 408.

Recenzja bierze udział w wyzwaniu "Czytamy nowości".