To książka wybiera nas – pół tysiąca egzemplarzy „Labiryntu duchów” przed premierą dla wielbicieli prozy Carlosa Ruiza Zafona!

Mamy już jesień, wieczory są coraz dłuższe, aura skłania do pozostania w domu, zaszycia się pod kocykiem z kubkiem kawy i dobrą książką. Wydawnictwa doskonale o tym wiedzą, dlatego zasypują nas całym mnóstwem ciekawych propozycji czytelniczych. Jedną z takich perełek jest czwarta część "Cmentarza zapomnianych książek" Carlosa Ruiza Zafóna. "Labirynt duchów ukaże się 11 października i właśnie z tej okazji Warszawskie Wydawnictwo Literackie MUZA SA przygotowało dla czytelników bardzo ciekawą akcję, która fanów twórczości tego autora z pewnością zmotywuje do opuszczenia domów. O co chodzi?

Mariusz Zielke „Nienawiść”

Bardzo lubię twórczość Mariusza Zielke, dziennikarza i publicysty, który ma na swoim koncie ujawnienie kilku dużych afer gospodarczych. Często jest porównywany do Michaela Blomkvista, bohatera serii „Millenium”. Cóż, pewne podobieństwa są i nie da się tego ukryć. Mariusz Zielke w swoich powieściach opowiada fascynujące historie, w których ludzie piastujący znaczące stanowiska w państwie lub stojący na czele wielkich firm dopuszczają się poważnych nadużyć, popełniają zbrodnie, nie licząc się z nikim ani niczym. Czy „Nienawiść” również pokaże nam taką przerażającą rzeczywistość?

Krzysztof Koziołek „Góra Synaj”

Ostatnio dosyć często sięgam po kryminały retro, chociaż zdecydowanie wolę te współczesne. Jednak te zabierające nas w odległe czasy też mają swój niepowtarzalny urok, pokazują inny świat, inne przestępstwa i zupełnie odmienne od współczesnych techniki kryminalistyczne. W tych książkach śledczy nie dysponują kosztowną aparaturą, a jedynie siłą własnego intelektu i zazwyczaj okazuje się to wystarczające. Jak jest tym razem?

Carlos Ruiz Zafón „Więzień nieba”

Jedną z najbardziej wyczekiwanych premier tego roku jest książka „Labirynt duchów” Carlosa Ruiza Zafóna. Ja również ostrzę sobie pazurki na lekturę czwartej części „Cmentarza zapomnianych książek”. Z pewnością niebawem będę Wam mogła opowiedzieć o najnowszej powieści Zafóna, bo ten tytuł już czeka na mojej półce. Jednak dzisiaj chcę się podzielić moimi wrażeniami z lektury „Więźnia nieba”, tomu trzeciego tej serii. Książka od dawna czekała na przeczytanie i to wcale nie dlatego, żeby mnie nie ciekawiła. Po prostu zawsze było coś pilniejszego do zrecenzowania, jednak zbliżająca się premiera „Labiryntu duchów” zmotywowała mnie do odkurzenia poprzedniego tomu i zatopienie się w tej lekturze.

Zadaj pytanie i wygraj jeden z trzech e-booków "Jazda na rydwanie" Juliana Hardy'ego!

Pamiętacie recenzję książki Juliana Hardy'ego "Jazda na rydwanie"? Jeśli nie, to koniecznie do niej zajrzycie. Wtedy z pewnością nabierzecie apetytu na przeczytanie tej powieści i udział w konkursie, który właśnie rusza. Do wygrania aż trzy e-booki tej rewelacyjnej książki! Aby Was jeszcze bardziej zachęcić, dodam, że w najbliższym czasie nie znajdziecie tej powieści w żadnej z księgarń. Nie zdradzę Wam dlaczego tak jest, ale macie okazję sami zapytać o to Juliana Hardy'ego.

Anna Janyska „Kura i zaklinacz deszczu”

Anna Janyska jest kojarzona przede wszystkim z polskimi serialami, takimi jak „Dom nad rozlewiskiem”, „Życie nad rozlewiskiem”, „Pensjonat pod różą”, „Kopciuszek”, „Galeria” oraz „Tancerze”. Jednak to tylko ułamek jej kariery. Anna Janyska ma na swoim koncie świetnie przyjętą powieść „To nie jest opowieść dla młodych ludzi”, pisze też opowiadania i dramaty. Publikowała poezję pisaną w języku czeskim, w tym języku wydała też książkę dla dzieci „Ja – Czarodziej”, na trzech wystawach prezentowała swoje rysunki połączone z tekstami. Tłumaczy też poezję czeską na język polski. Niedawno ukazała się jej druga powieść „Kura i zaklinacz deszczu”, o której dzisiaj Wam opowiem.

Augusta Docher „Najlepszy powód, by żyć”

Przeczytałam już kilka książek Augusty Docher i wspominam je dobrze. Dlatego chętnie sięgnęłam po jej najnowsze dzieło - „Najlepszy powód, by żyć”. Śledzę facebookowy profil autorki i podziwiam jej literacką płodność. Jeszcze niedawno zupełnie nieznana pisarka, dzisiaj ma na koncie już siedem książek. Podziwiam jej tempo pracy, ale też przyznaję, że sięgając po „Najlepszy powód, by żyć”, miałam obawy, czy na takim pisaniu na akord nie cierpi jakość książek. Jak jest faktycznie?