Anna Ficner-Ogonowska "Szczęście w cichą noc"

Chociaż nie znoszę kiczu, to wyjątkowo ten bożonarodzeniowy lubię. W ogóle uwielbiam te święta, z radością czekam na choinkę, pieczenie pierników i wieczór wigilijny. Już dużo wcześniej rozglądam się za prezentami dla bliskich mi osób. Jest to dla mnie wspaniały czas. Telewizja karmi nas wtedy wieloma filmami związanymi ze świętami i chociaż większość z nich nie jest najwyższych lotów, to jednak lubię je oglądać i wzruszać się przy nich. Oczywiście nie byłabym sobą, gdybym nie sięgała też po książki o takiej tematyce. Niestety okres bożonarodzeniowy już za nami i jeszcze trochę przyjdzie nam poczekać do kolejnych świąt, mimo to postanowiłam sięgnąć po książkę pani Anny Ficner-Ogonowskiej "Szczęście w cichą noc". Może to z tęsknoty za moim ulubionym czasem w roku, a może chciałam się przekonać, co słychać u naszych bohaterów...

Zbliża się Boże Narodzenie. Hanka jest w ciąży i zgodnie z zaleceniami lekarza ma odpoczywać, nie przemęczać się. Mimo to Hanka postanowiła zorganizować święta dla wszystkich bliskich jej osób, zaprosić ich do siebie, by dom rozbrzmiewał radością. Było to kiedyś marzenie jej mamy, a ona ma zamiar je teraz zrealizować. Dominika ma spore wątpliwości, czy jest to faktycznie dobry pomysł, w końcu zdrowie Hanki i jej małego Szczęścia jest najważniejsze. Jednak czy uda jej się to wybić z głowy?

Książka "Szczęście w cichą noc" jest przede wszystkim o świętach, tradycjach bożonarodzeniowych, magii, która nas otacza w tym czasie. Jest też o wybaczaniu, które świetnie wpisuje się w ten okres. Niestety niewiele więcej można znaleźć w tej książce, nie ma tu jakichś znaczących problemów, z którymi muszą się zmierzyć nasi bohaterowi, jest prawie wyłącznie sielanka. Przygotowania świąteczne idą pełną parą, wszyscy cieszą się na wspólnie spędzony czas... Moim zdaniem ta część jest zdecydowanie przesłodzona, dialogi aż ociekają lukrem, więc nie trudno zgadnąć, że mnie po przeczytaniu "Szczęścia w cichą noc" zemdliło. Zastanawiam się, czy gdybym zabrała się za tę lekturę w czasie świąt, to moje odczucia byłby inne? Trudno powiedzieć, jednak wydaje mi się, że nie.

Na końcu książki autorka umieściła zapiski Hanki, które zawierają spis potraw wigilijnych, przepisy na nie oraz jej list do rodziców. Przepisy owszem nadają się do wykorzystania, więc może ta część niektórym czytelnikom się przyda. Jednak nawet mimo tego dodatku książeczka jest bardzo krótka, bo ma zaledwie 176 stron, do tego napisana jest dużą czcionką, a że poszczególne fragmenty książki zaczynają się na stronach parzystych, to często te nieparzyste poprzedzające kolejny wątek są całe puste. Cóż, jak widać, gdyby nie starania wydawców, to „Szczęście w cichą noc” przypominałoby broszurkę, a nie powieść. Książka ma twardą oprawę, w moim odczuciu całkiem ładną, ale niestety już jej zawartość nie jest tak ciekawa.

Nie potrafię się zachwycić tą powieścią, nie wzruszyła mnie ona, ani też nie uśmiałam się w trakcie tej lektury. Mam po niej wielki niedosyt, więc nie zamierzam nikomu jej polecać.

Moja ocena: 3/10

Anna Ficenr-Ogonowska, Szczęście w cichą noc, Wydawnictwo Znak, 2013,

ISBN: 978-83-240-2793-4,

Str. 176.

Recenzje poprzednich części przygód Hanki i Mikołaja:

1. Alibi na szczęście,
2. Krok do szczęścia.
3. Zgoda na szczęście.