Anna Ficner-Ogonowska "Zgoda na szczęście"

Tak niedawno zaczynałam swoją przygodę z Hanką i Mikołajem, a obecnie za mną jest już trzeci tom ich przygód, na szczęście nie ostatni. Takie kilkutomowe powieści potrafią bardzo przywiązać czytelnika do jej bohaterów i potem ciężko jest się z nimi rozstać. Jesteście ciekawi, co tym razem pani Anna Ficner-Ogonowska przygotowała dla nas?

U Hanki i Mikołaja w końcu nastał długo wyczekiwany spokój, w końcu mamy trochę sielanki, dużo szczęścia i jeszcze więcej miłości. Para nie może się sobą nasycić, czemu przyglądałam się z dużą przyjemnością. Niestety nad Hanką wisi jedna chmura – obawia się ona rozmowy z Dominiką, w której to będzie musiała opowiedzieć jej o matce oraz o własnym bracie, który jest owocem romansu taty z ciocią Dominiki. Dziewczyna bardzo obawia się reakcji siostry, która wiadomo, że jest nieprzewidywalna. Trudno znaleźć dobry moment na to, by jej o wszystkim powiedzieć. Szczególnie teraz wydaje się, że nie jest to zbyt dobry czas na takie rewelacje – Dominika po urodzeniu Tomaszka stała się nadopiekuńczą matką, boi się spuścić synka chociaż na chwilkę z oka. Przez to Dominika zaniedbuje dom i męża, czym Hanka bardzo się martwi. Na szczęście z pomocą zjawia się ciotka Anna, która ma pomóc Dominice pogodzić obowiązki przy dziecku z innymi codziennymi sprawami, a może i jakoś załagodzić chorobliwy strach o synka.

Oczywiście na tym nie koniec rewelacji, ale więcej nie będę Wam zdradzać – zapraszam do lektury. Muszę przyznać, że ten tom podobał mi się bardziej niż poprzedni, w zachowaniach naszych bohaterów odnalazłam równowagę, której trochę mi brakowało w "Kroku do szczęścia". U Hanki w końcu pojawiła się ta tytułowa zgoda na szczęście, w końcu dba o Mikołaja, stara się wynagrodzić mu trudy, które musiał ponieść, by ją zdobyć, by podtrzymywać ją na duchu i wyciągnąć z depresji. Tworzą razem świetną parę.

Oczywiście ciotka Anna i pani Irena po raz kolejny dzielą się z nami swoimi mądrościami i ogromnym ciepłem. Mam wrażenie, że ta cała książka jest jak te dwie panie – rozgrzewa nasze serca, poprawia humory i przy okazji pokazuje nam, że wokół nas jest wiele powodów do radości, trzeba umieć je tylko dostrzec i zawalczyć o własne szczęście. Bardzo łatwo jest się wtopić w klimat tej powieści, wczuć w losy jej bohaterów i ich pokochać, za to po zakończeniu lektury nie zapomina się o nich zbyt szybko. Lektura tej książki jest jak rozmowa przy filiżance ulubionej herbaty z najlepszą przyjaciółką. Potrzebujecie lepszej rekomendacji?

„Zgodę na szczęście” czyta się szybko i z dużą łatwością. Tym razem, podobnie jak w tomie pierwszym, autorka wplotła w tekst fragmenty z "Romea i Julii" Williama Szekspira, z tą jednak różnicą, że w tej części są one pozytywne i napawają optymizmem. Oczywiście "Zgoda na szczęście" to nie tylko sielanka, również w tym wypadku nie zabraknie problemów, zmartwień, małych zawirowań losu, ale w końcu to dzięki takim kłopotom łatwej jest nam później docenić szczęście i się nim cieszyć.

Zachęcam Was do lektury, która mam nadzieję, że i Was oczaruje.

Moja ocena: 8/10

Anna Ficner-Ogonowska, Zgoda na Szczęście, Wydawnictwo Znak, 2013,

ISBN: 978-83-240-2034-8,

Str. 576.