Santiago Pajares "Książka, której nie ma"

Książki o książkach są dla mnie szczególnym rodzajem literatury. Ta tematyka przyciąga mnie i elektryzuje. Oczywiście nie wszystkie powieści o książkach są warte uwagi. Zdarzyło mi się już rozczarować taką pozycją, ale i tak to właśnie tego typu książki uwielbiam wyszukiwać w ofertach wydawnictw. Zawsze, gdy sięgam po taką powieść liczę na wspaniała przygodę, na emocje, wzruszenie i to, że historia pochłonie mnie bez reszty. Książki odgrywają dużą rolę w moim życiu, nic więc dziwnego, że i w literaturze ich szukam. Tym razem w moje ręce trafiła powieść Santiago Pajaresa "Książka, której nie ma". Czytałam o niej w blogosferze sporo dobrego, więc tym bardziej miałam duże wymagania względem tej lektury...

David Parelta pracuje w wydawnictwie Khoan. Ma pod opieką kilku pisarzy i bynajmniej nie ogranicza się do odbierania od nich gotowych rękopisów. Gdy trzeba mobilizuje ich do pracy lub wyciąga z opresji. Tak jest i tym razem. Leo Baela już cztery miesiące spóźnia z oddaniem piątego rozdziału swojej najnowszej powieści, a w związku z tym, że kontakt mailowy i telefoniczny z autorem nie jest najlepszy, David postanawia odwiedzić go w Lizbonie. Leo nie stawia się jednak na umówione spotkanie, za to potem ściąga Pareltę w bardzo podejrzaną okolicę. Gdy Davidowi w końcu udaje się go namierzyć, okazuje się, że pisarz jest bardzo pijany... David odstawia mężczyznę do domu, pomaga położyć mu się do łóżka, po czym spędza noc na niewygodnej kanapie, a rano ze zdumieniem stwierdza, że zaspał na samolot... Przy śniadaniu David dowiaduje się, że przyczyną niedyspozycji pisarskiej Leo jest jego rozstanie z dziewczyną. Trudno rozwiązać taki problem, ale David bynajmniej nie zamierza się poddawać...

Szef jest bardzo zadowolony z Davida i to właśnie dlatego zleca mu specjalną misję. Chociaż wydawnictwo współpracuje z wieloma pisarzami, to fakt, że nadal istnieje zawdzięcza w zasadzie głównie jednemu z nich – Thomasowi Maudowi. Gdy było już na skraju bankructwa, trafił do nich rękopis "Spirali". Dyrektor postawił wszystko na jedną kartę, zapożyczył się, by wypromować tę powieść i to uratowało firmę i pozwoliło jej zaistnieć na rynku. "Spirala" zawładnęła sercami milionów czytelników, którzy z wielkim napięciem wyczekiwali każdej kolejnej części tej sagi. Dotychczas cztery kolejne tomy ukazywały się w dwuletnich odstępach, ale niestety od czterech lat nie pojawiło się nic nowego, chociaż saga nie została jeszcze skończona. Brakuje jeszcze dwóch tomów. Sytuacja jest o tyle niefortunna, że szef sprzedaje prawa do tłumaczeń szóstej części, chociaż sam jej jeszcze nie ma i nie wie, czy kiedykolwiek będzie ją miał. Okazuje się, że nawet Khoan, dyrektor wydawnictwa, nie zna autora tej serii, nigdy nie widział go na oczy. Teraz przyciśnięty do muru zleca Davidowi odnalezienie pisarza. Daje mu kilka wskazówek i pod przykrywką wakacyjnego wypoczynku każe szukać Mauda w niewielkiej miejscowości w Pirenejach. David wyjeżdża z żoną, mając nadzieję, że szybko upora się z poszukiwaniami, a potem będzie mógł się skupić na wypoczynku. Niestety bardzo się myli...

"Książka, której nie ma" to jedna z lepszych powieści, które miałam okazję kiedykolwiek czytać. Zauroczyła mnie, pochłonęła bez reszty i zachwyciła. Czytanie o poszukiwaniach Thomasa Mauda było prawdziwą przyjemnością, jednak nie jest to jedyny wątek książki. Poznajemy też życie na prowincji, blaski i cienie życia małżeńskiego, czytamy o zmaganiach z okropną chorobą. Widzimy, jak jedna bardzo niepozorna książka potrafi wpływać na ludzi, jak zmienia ich życie. Czytamy o książkach, pisarzach i o tym, co składa się na sukces danej powieści. W końcu wchodzimy w świat narkomanów, świat, z którego ciężko uciec, ale nie jest to niemożliwe.

"Narkomani dobrze wiedzą, dokąd prowadzi droga, którą przemierzają każdego dnia, ale bardzo niewielu robi coś, by z niej zawrócić. Patrzą na żyłę i nie chcą szukać niczego więcej. Są jak rozbitkowie zmierzający z prądem do wodospadu, zbyt zmęczeni, by oddzielić się od głównego nurtu".

Powieść dotyka wielu problemów, a przy okazji wywołuje sporo różnych emocji. Chwilami bawi, by za moment chwycić za serce i wzruszyć czytelnika. Trudno nie pokochać tej opowieści, nie dać się w nią wciągnąć do tego stopnia, że wszystko oprócz niej przestaje mieć znaczenie. To jedna z tych powieści, od których nie można się oderwać, więc ani się nie obejrzymy, a jesteśmy już na ostatniej stronie książki. Wtedy pozostaje jednak żal, że to już koniec i ciężko jest się rozstać z bohaterami tej opowieści... Tak było właśnie w tym przypadku.

Książka zachwycała mnie każdą kolejną stroną, zadziwiała różnorodnością i nieszablonowością bohaterów i tym, że fabuła wspaniale balansuje między światem baśniowym a tym realnym. Moich achów i ochów w trakcie tej lektury było wiele. "Książka, której nie ma" to wspinała, świetnie napisana powieść, która potrafi zawładnąć wyobraźnią czytelnika, rozkochać go w sobie i na długo pozostać w jego sercu.

Na koniec moje moliki książkowe mam dla Was jeszcze jeden cytat:

"Do pytania, co jest ważniejsze: pisarz czy jego dzieło, dołączyło kolejne, na które znał odpowiedź. Co więcej warte: człowiek czy książka? Człowiek, zawsze człowiek".

Nigdy o tym nie zapominajmy!

Moja ocena: 10/10

Za możliwość przeczytania tej książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Pascal.

Santiago Pajares, Książka, której nie ma, Pascal, 2015,

ISBN: 978-83-7642-534-4,

Str. 464.

Cytaty pochodzą z recenzowanej książki.

Książka bierze udział w wyzwaniach:  "Historia z trupem", "Klucznik"  oraz "Przeczytam tyle, ile mam wzrostu" (2,9 cm, razem 150,2 cm).