Lily Graham „Dziecko z Auschwitz”

Lubię książki o tematyce wojennej, chociaż nie jest to łatwa literatura, niemal każda z powieści tego rodzaju rozkłada mnie na łopatki, mocno mnie porusza i sprawia, że na długo nie mogę zapomnieć o danej historii. Najbardziej działają na mnie powieści oparte na faktach, bo za taką historią kryje się prawdziwy człowiek, jego ból i cierpienie. Jednak dobrze wiemy, że nawet te zupełnie fikcyjne opowieści nie zostały wyssane z palca w stu procentach... „Dziecko z Auschwitz” zostało zainspirowane prawdziwymi wydarzeniami.

„Urodziłam się w świecie, który odmówił mi prawa do istnienia”.

Naděje jest staruszką, ale bynajmniej nie zniedołężniałą i pogodzoną ze śmiercią. Kobieta ma zadanie i zamierza je wykonać, odkładała je już zbyt długo. Musi opowiedzieć historię, która zaczęła się przed jej urodzeniem... Historię o prawdziwym piekle.

Eva i Sofie od tygodnia są w Auschwitz i próbują stawić czoło strasznej obozowej rzeczywistości. Zostały obdarte z człowieczeństwa, ale nie straciły nadziei. Eva jest zdeterminowana, żeby przeżyć, żeby przetrwać wbrew wszystkiemu. Postanawia zrobić wszystko, by ich życie stało się bardziej znośne. Zacznie od zdobycia kubków, bo dzięki nim dostaną większe porcje zupy. Teraz muszą używać dłoni, które są mało pojemne, a do tego zupa często z nich ścieka na podłogę... Współwięźniarki kpią z optymizmu Evy, a już w szczególności gdy słyszą, że ta liczy na spotkanie ze swoim mężem...

„Dziecko z Auschwitz” to trudna książka, mocna, poruszająca, przypominająca straszną prawdę historyczną. Ze szczegółami opowiada o obozowej rzeczywistości... Byłam kilka razy w Oświęcimiu, więc w trakcie tej lektury nie mogłam się opędzić od wspomnień, od tych przerażających obrazów, które zostały tam uwiecznione, by przyszłym pokoleniom przypominać o popełnionych tam zbrodniach. Podczas czytania widoki obozu ożyły w mojej głowie, wypełniły się ludźmi, wydarzeniami, ale przede wszystkim strachem, bólem i cierpieniem... Głód jest tu odmieniany przez wszystkie przypadki, życie ludzkie nie znaczy kompletnie nic, cierpienie jest wszechobecne, a przyszłość bardzo niepewna. W powieści pojawia się wiele retrospekcji. Wracamy do okresu przed wojną, początku niepokojów, prześladowań Żydów, pierwszych wywózek...

Bohaterowie tej opowieści są prawdziwi, ciekawi, wielowymiarowi, a autorka bynajmniej ich nie oszczędza. Ławo ich polubić, przywiązać się do nich, czuć ich emocje, kibicować im w nierównej walce z nazistami. Dla mnie najtrudniejsze były fragmenty dotyczące macierzyństwa w tak niewyobrażalnie trudnych warunkach, gdzie słodka, mała istotka zupełnie nie pasuje, a jednak nawet tam, nawet w takim piekle rodziły się dzieci, a ich szanse na przeżycie były praktycznie równe zeru.

Książkę czyta się bardzo dobrze i dosyć szybko, chociaż tematyka nie jest lekka, miła i przyjemna. Powieść odciska swoje piętno na czytelniku, pokazuje prawdziwą wolę przetrwania, wbrew wszystkiemu, nawet wbrew rozsądkowi. To ona trzymała bohaterów tej opowieści przy życiu, dopóki ją mieli, walczyli, wychodzili nawet z najgorszych opresji. Poddanie równało się śmierci... Jest to też książka o prawdziwej miłości i przyjaźni, rodzinie, szczęściu, macierzyństwie...

„Dziecko z Auschwitz” to powieść, która mocno mnie poruszyła, sprawiła, że w mojej głowie pojawiło się mnóstwo przeróżnych myśli, zawładnęły mną różne emocje, nie obyło się też bez wzruszeń. To wartościowa i bardzo mocna powieść, którą warto znać. Za fikcją literacką kryją się prawdziwe wydarzenia, ludzie z krwi i kości i ich cierpienie. Obok tej książki nie da się przejść obojętnie. Nie da się wymazać z pamięci obrazów, które za jej sprawą się tam pojawiły.

Premiera książki 25 marca 2020.

Moja ocena: 8/10

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję Grupie Wydawniczej Foksal.

Lily Graham, Dziecko z Auschwitz, Grupa Wydawnicza Foksal, 2020,

ISBN: 978-83-280-7679-2,

Str. 256.

Cytat pochodzi z recenzowanej książki.