Haruki Murakami "Mężczyźni bez kobiet"

Haruki Murakami to jeden z tych pisarzy, na których od dłuższego czasu ostrzyłam sobie pazurki. Nie da się ukryć, że jego twórczość cieszy się sporą popularnością i uznaniem. Chwalą go krytycy literaccy, blogerzy i czytelnicy. Już jakiś czas temu kupiłam sobie "Kroniki ptaka nakręcacza", ale z braku czasu jakoś nie udało mi się jeszcze zabrać za ten tytuł. Własne zakupy książkowe schodzą na dalszy plan, bo priorytetowo traktuję egzemplarze recenzenckie i najbardziej się cieszę, gdy upragnione tytuły i ulubieni autorzy znajdują się właśnie w tej drugiej grupie książek, bo to gwarantuje dosyć szybkie ich przeczytanie, czego z pewnością nie można powiedzieć o pozostałych pozycjach. Niedawno trafiła do mnie antologia "Mężczyźni bez kobiet" autorstwa Haruki Murakamiego i to właśnie ten tytuł miał mnie przekonać do twórczości autora, ale czy mu się to udało?

"Mężczyźni bez kobiet" to siedem opowiadań, które łączy jeden motyw, a mianowicie brak kobiety w życiu mężczyzny. W zależności od opowieści przyczyny tego stanu rzeczy są różne, ale zawsze odczuwalne i zawsze trudno jest się pogodzić z tą sytuacją.

"Tylko mężczyzna bez kobiety potrafi zrozumieć, jak ciężko, jak boleśnie jest stać się jednym z mężczyzn bez kobiet. Traci się cudowny zachodni wiatr. Na zawsze odebrany zostaje wiek czternastu lat (miliard lat to nieomal na zawsze). Z oddali słyszy się melancholijne, żałosne pieśni marynarzy. Kryje się człowiek na ciemnym dnie morza z amonitowatymi i trzonopłetwokształtnymi. Dzwoni się do kogoś po pierwszej w nocy. Ktoś do ciebie dzwoni po pierwszej w nocy. Spotykasz się z kimś nieznajomym w nieokreślonej przestrzeni gdzieś między wiedzą a niewiedzą. Płaczesz na wyschniętej szosie, mierząc cieśninie w oponach".

Poznajemy Kafuku, który swojemu kierowcy – kobiecie opowiada o zmarłej żonie i ich małżeństwie, które nie zawsze było usłane różami. W życiu Kitaru też była kiedyś kobieta, ale to co ich łączyło, bardziej przypominało przyjaźń niż związek, więc w końcu oboje bardzo oddalili się od siebie. Doktor Tokai wiódł bardzo poukładany tryb życia. Pracował, ćwiczył i spotykał się z kobietami. Nie zawracał sobie głowy monogamią. Cenił sobie swoją niezależność, więc wybierał te partnerki, które miały mężów, rodziny czy narzeczonych, dzięki czemu nie musiał się obawiać, że którakolwiek z kobiet zechce na stałe wkroczyć do jego życia. Niestety nie przewidział, że kiedyś w jednej z nich sam się zakocha... Jest też Habara, dla którego jedynym łącznikiem ze światem zewnętrznym jest jego gosposia, która pojawia się kilka razy w tygodniu, uzupełnia jego zapasy, zaspokaja go seksualnie, a po stosunku niczym Szeherezada opowiada mu bardzo ciekawe historie. Mężczyzna boi się, że któregoś dnia kobieta zniknie i więcej się nie pojawi. Z kolei Kino od pewnego czasu prowadzi własny bar. Niedawno rozszedł się z żoną, która go zdradzała i rzucił pracę, która wiązała się z częstymi wyjazdami i zapewne w pewnym stopniu odpowiadała za rozpad ich małżeństwa. Życie Kino jest teraz całkiem przyjemne, mężczyzna robi to, co lubi, w końcu ma czas na czytanie i słuchanie ulubionej muzyki, jednak niebawem wydarzy się coś, co zburzy jego spokój. Natomiast Gregory to niedorozwinięty chłopiec, który spędza życie w zamkniętym pokoju. Gdy przez przypadek udaje mu się opuścić jego celę, poznaje pewną garbuskę, dla której jest gotowy wiele zmienić i nauczyć się żyć w prawdziwym świecie. Ostatni z bohaterów tej książki odbiera w środku nocy telefon i dowiaduje się, że jego dawna dziewczyna popełniła samobójstwo. Chociaż od lat nic ich nie łączyło, to ta wiadomość wytrąca go z równowagi. Mężczyzna zastanawia się, dlaczego mąż tamtej kobiety w ogóle do niego zadzwonił, dlaczego go powiadomił o śmierci żony...

Każde z tych opowiadań ma w sobie bardzo duży ładunek emocji. Stykamy się z miłością, namiętnością, samotnością, tęsknotą, strachem i rozpaczą. Nie brakuje magii, trafnych spostrzeżeń, humoru czy zaskakujących rozwiązań, które niekiedy wykraczają poza granice zrozumienia. Zbiorek jest dosyć spójny, choć podejście do tematu w poszczególnych opowieściach jest różne, za to niezmiennie w każdej z nich pojawia się pewnego rodzaju melancholia.

Język Murakami jest dosyć prosty, ale autor potrafi z tych niezbyt skomplikowanych zdań snuć rozbudowaną opowieść, trafiającą do wyobraźni czytelnika, zabierającą go do świata, którego nie zna na co dzień. Autor odwołuje się do znanych dzieł literatury, w tym między innymi do " Baśni z tysiąca i jednej nocy" czy "Wujaszka Wani". Bawi się słowem, co szczególnie widoczne jest w opowiadaniu "Yesterday", którego jeden z bohaterów posługuje się ciekawą, chociaż niekiedy trudną do zrozumienia i bardzo irytującą gwarą.

Literatura japońska kojarzy mi się z pewną nierealnością, innością. Nie da się ukryć, że sporo nas dzieli od Japończyków i wynika to nie tylko z faktu, że mieszkamy na dwóch bardzo odległych od siebie krańcach globu, ale przede wszystkim z kultury. Jak łatwo zgadnąć, ma to też swoje odbicie w literaturze. Mnie ta odmienność bardzo ciekawi, dlatego zawsze chętnie sięgam po książki z Dalekiego Wschodu. Murakami otwiera nam oczy na tamten świat, pomaga chociaż w minimalnym stopniu poznać tamtejszą kulturę.

Pierwsze spotkanie z Haruki Murakami uważam za udane. Opowiadania przypadły mi do gustu i sprawiły, że nabrałam ochoty na więcej. Liczę, że powieści tego autora będą jeszcze lepsze i pozwolą na dłużej rozsmakować się w jego twórczości.

Moja ocena: 8/10

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję Warszawskiemu Wydawnictwu Literackiemu MUZA SA.

Haruki Murakami, Mężczyźni bez kobiet, Warszawskie Wydawnictwo Literackie MUZA SA, 2015,

ISBN: 978-83-287-0091-8,

Str. 320.

Premiera książki 21.10.2015.

Cytat pochodzi z recenzowanej książki.

Książka bierze udział w wyzwaniach:  "Historia z trupem", "Klucznik"  oraz "Przeczytam tyle, ile mam wzrostu" (1,8 cm, razem 184,4 cm).

Na koniec chciałabym Wam pokazać, co przyniósł mi wczoraj listonosz. Oto zawartość mojej przesyłki:

Zdziwiłam się na jej widok, bo nie zamawiałam tego tytułu, ale jeszcze bardziej zdziwiłam się, gdy znalazłam w środku tę oto informację:

O akcji "Czytaj PL" już Wam pisałam i moja przesyłka, to jedna z form promocji tego przedsięwzięcia. Mój egzemplarz zawiera kilka fragmentów powieści i dużo niezadrukowanych kartek. Trochę jest mi żal, że nie jest to cała powieść...

Co myślicie o tej akcji i tej konkretnej formie promocji? Jestem bardzo ciekawa Waszych opinii.