Consilia Maria Lakotta "Mariska z węgierskiej puszty"

Dzisiaj chciałabym się z Wami podzielić refleksjami po lekturze "Mariski z węgierskiej puszty". Jest to już moje trzecie spotkanie z Consilią Marią Lakottą. Poprzednie były całkiem udane, a jak jest w tym wypadku?

Jaros Vargas jest koniopasem, pracuje dla hrabiego Gezy'ego von Czolnego. Dzisiaj chłopak zgłosił się do swojego pana, by prosić o możliwość poślubienia Mariski Juhasz. Młodzi się kochają, do tego ojciec dziewczyny chce by oboje zajęli się przeprawą przez Cisę i gospodą położoną nad tą rzeką, bo mu brakuje już sił. Wiąże się to z odejściem obojga z pracy, na co ich pracodawca nie chce się zgodzić. Jest zadowolony z obojga i nie chce stracić swoich najlepszych pracowników. Nakazuje Jarosowi wstrzymanie się z decyzją o ślubie. Hrabia odsyła Vargasa i każe mu przysłać do siebie Mariskę. Po chwili to właśnie ona pojawia się u pana. Jest bardzo zdeterminowana i widać, że łatwo nie da się zbyć. Nie chce dłużej odkładać ślubu, w końcu czeka już i tak trzynaście lat. Za młodymi wstawia się córka Czolnego, Juliska. Wymusza na ojcu zgodę na ślub, a nawet wyprawia młodym wesele. Skąd tyle dobroci w pańskiej córce?

Juliska kocha brata Jarosa, Gabora, jednak szansę na ich wspólną przyszłość są niewielkie. Gabor jest skrzypkiem. Widać, że ma ogromny talent, ale niestety nie ma odpowiedniego pochodzenia ani pieniędzy. Ojciec za wszelką cenę chce dziewczynie wybić te amory z głowy.

Chociaż taki początek mógłby zwiastować typowy romans, to z pewnością tak nie jest. "Mariska z węgierskiej puszty" to historia niełatwego życia Mariski i osób z jej otoczenia, ale też bolesna opowieść o narodzie węgierskim, o tym, jak zmieniła się sytuacja różnych warstw społecznych w pierwszej połowie dwudziestego wieku.

Mariska to skromna, bardzo pracowita dziewczyna, która zna swoje miejsce na ziemi. Jest osobą głęboko wierzącą, więc swój los oddaje w ręce Świętych, uprasza ich o łaski dla siebie i swojej rodziny. Kobieta jest skromna, naturalna i bezpośrednia, nie brakuje jej też życiowej mądrości. Mariska ma małe marzenie, chciałaby, aby jej czarda rozkwitła, by była pełna gości, których mogłaby poczęstować smacznymi potrawami. Ciężko pracuje, by to osiągnąć. Uprawia warzywa, chowa zwierzęta, dba o obejście i faktycznie udaje jej się po części osiągnąć cel. Niestety wydarzenia w kraju i na świecie negatywnie wpływają na los Mariski i jej rodziny. Dwie wojny, kilka powstań i nastanie komunizmu – przez to musiała przejść, niestety nie bez szwanku. Oczywiście nie tylko ją los doświadcza, ba, nawet nie tylko Węgrów. Znamy to doskonale również z rodzimej historii. Muszę przyznać, że większość z opisanych tu wydarzeń z przeszłości tego kraju była mi obca, dlatego bardzo się cieszę, że mogłam je poznać, spojrzeć na bolesne losy Węgrów i uświadomić sobie, że bardzo wiele nas łączy.

Lektura „Mariski z węgierskiej puszty” zmusza nas do refleksji nad życiowymi wyborami, nad ludzką bezsilnością, nad tym jak los maluczkich nic nie znaczy dla tych, którzy rządzą. Książka traktuje też o macierzyńskiej miłości i o religijnych dylematach. Wszystko to razem tworzy bardzo ciekawą opowieść, która pochłania nas od pierwszej do ostatniej strony. Sam sposób napisania tej książki, prowadzenia narracji jest świetny, daje poczucie obcowania z bohaterami tych wydarzeń, postaciami bardzo prawdziwymi, takimi, jakie faktycznie mogły żyć na tamtych ziemiach sto lat temu. Mamy poczucie, jakbyśmy byli w środku wydarzeń, jakbyśmy sami przeprawiali się z jednego brzegu Cisy na drugi, niemal słyszymy szum płynącej wody.

Mam tylko małe zastrzeżenie, ale nie do treści, a do okładki, która w moim odczuciu nie pasuje do tej historii i z pewnością nie przedstawia Mariski. Trudno, żeby tak wyglądała ciężko pracująca kobieta na początku dwudziestego wieku, osoba, której los nie rozpieszczał, która nie mogła sobie pozwolić na żadne zbytki. Jest to jednak drobiazg, w końcu najważniejsza jest zawartość książki, a ta spełniła moje oczekiwania w stu procentach.

Mogę śmiało powiedzieć, że jest to najlepsza powieść autorki, jaką miałam okazję czytać. Chociaż pozostałe też mi się podobały, to żadna z nich mnie tak nie pochłonęła, nie wywołała aż tylu refleksji i nie przywiązała do jej bohaterów. Jeżeli macie ochotę na mądrą, życiową historię, która da Wam do myślenia, to świetnie trafiliście.

Serdecznie polecam!

Moja ocen: 8/10

Za książkę dziękuję Wydawnictwu M.

Consilia Maria Lakotta, Mariska z węgierskiej puszty, Wydawnictwo M, 2014,

ISBN: 978-83-7595-796-9,

Str.352.

Książka bierze udział w wyzwaniach: "Klucznik", "Historia z trupem" oraz "Przeczytam tyle, ile mam wzrostu" (2,4 cm, razem 16,7 cm).