Andrzej Pilipiuk "Kroniki Jakuba Wędrowycza"

Oj, żebyście Wy wiedzieli, jak ja się broniłam przed Wędrowyczem. I co z tego, że opinie na temat książek o nim są pochlebne? W końcu co może być ciekawego w życiu osiemdziesięcioletniego egzorcysty, na dodatek pijaka? No cóż chyba, żadna z recenzji nie jest w stanie oddać tego, czym ta książka może zachwycić czytelnika. Tak, wiem - skoro takie jest moje zdanie, to w tym momencie powinnam przerwać pisanie recenzji. Jednak dokończę moją wypowiedź i nie mam pojęcia, czy uda mi się Was zachęcić do tej lektury, czy raczej skutecznie zniechęcić.

Jakub Wędrowycz jest osiemdziesięcioletnim mieszkańcem Wojsławic. Chlubi się tym, że jest egzorcystą amatorem. Chlubi się też i tym, że potrafi dużo wypić i nie da się temu zaprzeczyć - ma chłop rację. Zapytacie co ciekawego może się dziać w życiu zdziwaczałego staruszka mieszkającego w zapadłej wsi? A odpowiem Wam, że dużo, a nawet zadziwiająco dużo.

Książka "Kroniki Jakuba Wędrowycza" to niezły miszmasz, albo raczej groch z kapustą (to określenie chyba bardziej pasuje do klimatu książki). Mamy tu różne historie. Między innymi dowiadujemy się o próbie zgładzenia Jakuba przez łowcę egzorcystów oraz o tym jak w ramach wakacyjnej przygody udało mu się wraz z grupą przyjaciół rozkręcić hotelowy biznes wprost spod ciemnej gwiazdy. Zaciekawi Was pewnie też fakt, że Wędrowycz złapawszy złotą rybkę, uciekł z krzykiem. Ale przyczyn jego popłochu już Wam nie zdradzę. Dla mnie sporym szokiem był fakt, że nasz egzorcysta jest ojcem i dziadkiem. Jako dziadek sprawuje się całkiem nieźle, czasami opowiada swojemu wnukowi bajki, ale nie są to zwykłe bajki. Jesteście ciekawi bajki o Czerwonym Kapturku w nowej odsłonie? Ta książka to też kilka ciekawostek. Horoskop jest jeszcze do przełknięcia, ale czy na pewno chcecie znać przepis na hot dogi w wykonaniu Wędrowycza? – dobrze się zastanówcie zanim przeczytacie ten fragment. Jednak nie zapominajmy, że Wędrowycz jest egzorcystą, więc wielokrotnie musi stawiać czoło złym mocom. Ten zdziwaczały staruszek nie ma w tej dziedzinie sobie równych i koniecznie musicie przeczytać o jego dokonaniach.

"Kroniki Jakuba Wędrowycza" to zbiór idiotycznych pomysłów. Lektura ta jest bezsprzecznie nieszablonowa, wulgarna, nieetyczna, ba, nawet powiedziałabym, że demoralizująca. Może właśnie dlatego jest taka świetna, ciekawa i oryginalna. Trudno nie uśmiechać się pod nosem w trakcie czytania kolejnych głupot. Ale nie myślcie, że Wędrowycz jest głupi – co to, to nie, może zdziwaczały, ale inteligencji odmówić mu nie można, a prostota jego filozofii życiowej może wprawiać w osłupienie. Z pewnością nie jest to arcydzieło literatury światowej, nie skłoni Was ta książka do refleksji nad własnym życiem, nie zaczniecie zmieniać życia na wzór Wędrowycza – mam przynajmniej taką nadzieję. Jest to jednak wspaniała rozrywka, lektura łatwa i przyjemna. Nie wiem, czy ta książka spodoba się każdemu, wydaje mi się, że nie, ale ja jestem nią zachwycona i z ciekawością zamierzam sięgnąć po kolejne dzieła Andrzeja Pilipiuka. 

Pozwolę sobie jeszcze na mała prywatę:) W końcu to mój blog, więc chyba mogę?

Mam 49 polubień na facebooku i z niecierpliwością czekam na 50. Może ktoś zechce sprawić mi przyjemność? 

Dziękuję Wam bardzo i życzę przyjemnej niedzieli!

Moja ocena: 7/10

Andrzej Pilipiuk, Kroniki Jakuba Wędrowycza, Wydawnictwo Fabryka Słów, 2012

ISBN 978-83-7574-509-2 

Str. 296

Zdjęcie okładki: http://fabrykaslow.com.pl/