Aleksandra Marinina "Kolacja z zabójcą"

Przywozicie sobie pamiątki z wycieczek? Ja, jeśli goszczę w jakimś ciekawym zakątku w Polsce i znajdę tam księgarnię, to zwykle przywożę do domu książkę. "Kolację z zabójcą" przywiozłam z Wrocławia i przy okazji nie mogę nie dodać, że jest to piękne miasto. Trafiłam na małą wyprzedaż w jednej z księgarni na starym mieście i za kwotę 3,70 zł kupiłam ten kryminał. Oczywiście nie wyszłam z księgarni z jedną książką... Udało mi się ograniczyć do trzech, ale wymagało to dużego samozaparcia.

"Kolacja z zabójcą" to rosyjski kryminał. Płatny zabójca ma sprzątnąć Irinę Fiłatową, pracownicę Instytutu Naukowo-Badawczego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Ma upozorować wypadek, jednak jego plan nie do końca się udaje za sprawą zwykłego pecha. Fiłatowa wraca z delegacji, spod lotniska zabiera się z przypadkowo napotkanym kierowcą. Ten odwozi ją odpłatnie do domu, jednak kobieta nie ma przy sobie pieniędzy, żeby zapłacić. Zostawia kierowcy swój dowód osobisty i idzie do mieszkania po pieniądze. Kiedy po dłuższym czasie kobieta się nie zjawia, mężczyzna rusza na jej poszukiwania i w mieszkaniu znajduje jej ciało. Czy śledczy uwierzą w wypadek?

Sprawą tą zajmować się będzie między innymi Anastazja Kamieńska, kobieta-komputer, niebywale inteligentna, posiadająca ponadprzeciętną zdolność logicznego myślenia. Bardzo polubiłam tę bohaterkę, która okazała się bardzo barwną postacią. Anastazja jest "sową" czyli prowadzi życie nocne, przy czym ma ogromne problemy z porannym wstawaniem. Aby się dobudzić, wchodzi pod zimny prysznic i wykonuje tam w myślach skomplikowane obliczenia oraz przypomina sobie słówka w obcych językach. W trakcie lektury dowiadujemy się mnóstwa rzeczy o tej bohaterce, chociażby tego, że jest strasznie leniwa. Objawia się to między innymi tym, że zakupy robi raz w tygodniu. Moim zdaniem dziwna jest to konkluzja, bo też robię zakupy zazwyczaj raz w tygodniu i nigdy wcześniej nie przyszło mi do głowy, że jest o objaw lenistwa... Ale na tym nie kończy się nieróbstwo Anastazji. Aby nie tracić energii na "pierdoły", kobiet zorganizowała sobie tak stanowisko pracy, by nie musieć ruszać się z miejsca. Biurko, maszyna do pisania, popielniczka, kawa, grzałka do wody... - wszystko jest pod ręką. Nasza bohaterka jest na pozór bezbarwną myszką, zakompleksioną, niedostrzeganą przez mężczyzn, ale drzemie w niej wiele talentów i dla samej Kamieńskiej warto tę książkę przeczytać. Kobieta rozwiązuje zagadki kryminalne jak zwykłe łamigłówki, siada z kartką i robi sobie burzę mózgów. Muszę przyznać, że bardzo mi się ta metoda podoba. Przypomina mi to umiejętności Sherlocka Holmesa i jego siłę dedukcji. Jednak można mieć wrażenie, że postać ta jest zbyt wyidealizowana, przez to staje się mało wiarygodna, co niektórym czytelnikom może przeszkadzać, mi na szczęście nie. Na uwagę zasługuje jeszcze Pączek, szef Anastazji, który obdarzony jest świetną intuicją

Cała reszta wydaje mi się niezbyt warta uwagi. Pozostali bohaterowi nie utkwili mi za bardzo w pamięci, a nawet niektórych trudno mi było zapamiętać, odróżnić od wielu innych podobnych. Nadmiar nazwisk, imion oraz ich zdrobnień skutecznie utrudniał mi to zadanie. Strony, na których czytałam o Kamieńskiej, pochłaniałam, przy pozostałych niestety ziewałam. Może świat rosyjskiego MSW mnie nie interesuje, tamte realia do mnie nie przemawiają. Nie mogę więc powiedzieć, że książkę przeczytałam z zapartym tchem. Gubiłam się w tej lekturze, momentami nie wiedziałam o co chodzi. Przyszło mi nawet do głowy, że jestem zbyt rozkojarzona i dlatego nie potrafię się wciągnąć w akcję. Przemyślenia niektórych bohaterów były nudne, a niektóre elementy historii niewiarygodne. Wystarczyło jednak, żeby na horyzoncie pojawiła się Kamieńska, żeby chęć do czytania mi wracała. Może po prostu świat władzy komunistycznej, świat służb wewnętrznych mnie nie interesuje i nudzi? Najprawdopodobniej tak, ja kocham ludzi, barwne postacie, a rosyjska mentalność do mnie nie przemawia. Jednak jeśli interesują Was takie realia albo chcecie poznać Anastazję Kamieńską, to sięgnijcie po tę lekturę. Nie wykluczam, że i ja kiedyś powrócę do twórczości tej autorki.

Moja ocena: 5/10

Aleksandra Marinina, Kolacja z zabójcą, Wydawnictwo W.A.B., 2010,

ISBN 978-83-7414-852-8

Str. 272