Kamila Shamsie "Wypalone cienie"

Akcja książki rozpoczyna się w roku 1945 w Nagasaki. Mieszkańcy miasta uciekają przed kolejnym bombardowaniem, jednak ich strach jest dużo większy niż w przypadku poprzednich alarmów bombowych. Słyszeli już oni o strasznej bombie, która została zrzucona na Hiroszimę. Niemiec Konrad Weiss stwierdza, że żaden schron nie jest w stanie go uchronić przed tą śmiercionośną bronią, postanawia więc spotkać się z Hiroko Tanaką, kobietą którą kocha. Ich spotkanie jest pełne miłosnych zaklęć, obietnic i nadziei na przyszłość. Czekają na koniec wojny, który ma się stać początkiem ich wspólnego życia. Po spotkaniu Konrad udaje się do katedry Urakami, by spotkać się z ojcem Asano, od którego ma odebrać kilka książek. Hiroko z oddali obserwuje katedrę i "wtedy cały świat bieleje. Światło jest namacalne. Przewraca Hiroko na twarz. Gdy uderza o ziemię, jej usta i noc wypełniają się palącym pyłem." [K. Shamsie, Wypalone cienie, str. 34-35] Bomba atomowa zabiera Hiroko wszystkich, których kochała. Zabiera jej ona rodzinę i ukochanego Konrada. Dzięki przyjacielowi Konrada trafia do dobrych lekarzy, którzy pomogą jej wyleczyć  ciało. Jednak czy jest sposób, żeby uleczyć jej duszę? Hiroko będzie musiała znaleźć dla siebie nowe miejsce na świecie. Gdzie w tym celu podąży? Kogo spotka na swojej drodze? Czy spotka jeszcze w życiu szczęście?

"Wypalone cienie" to bardzo ciężka lektura, jest w niej dużo gorzkich doświadczeń, dużo bólu. Zrzucenie bomby na Nagasaki nie jest niestety jedynym złym przeżyciem Hiroko. Wojna i przemoc jakby ciągle deptały jej po piętach. Chwile szczęścia naznaczone były piętnem złych wspomnień. Jednak mimo wszystko jest to piękna i bardzo wyrazista historia. Autorka bardzo realistycznie opisuje poszczególne wydarzenia od roku 1945 aż do roku 2002. Książka przybliża napięcia w świecie arabskim, interwencje wojenne Stanów Zjednoczonych. Hiroko ociera się o wiele przełomowych wydarzeń, które ją ponownie naznaczają. Shamsie wykreowała ciekawe postacie, które dokonują dobrych i złych wyborów. Popełniają błędy, za które przychodzi płacić im i ich bliskim. Autorka świetnie opisuje odczucia poszczególnych bohaterów, wnika w ich psychikę, co pozwala nam zrozumieć nie zawsze oczywiste motywy ich działania. Lektura naładowana jest wieloma różnymi emocjami. Jednak moją uwagę najbardziej przykuła świetna charakterystyka stosunków społecznych ukazana w książce. Mamy tu zarys życia w Indiach, wnikamy w świat arabski, a wszystko to wyraźnie kontrastuje z poziomem życia w Stanach Zjednoczonych.

Dla mnie była to stosunkowo trudna lektura i to z dwóch powodów. Po pierwsze wydarzenia w niej opisane są ciężkie gatunkowo, ciężko się z nimi pogodzić. Wszyscy słyszeliśmy o bombie atomowej. Jednak co innego słyszeć o bombie, a co innego zetknąć się ze zniszczeniami, których dokonała, z ludźmi, których życie złamała. A w końcu to tylko jedno z dramatycznych wydarzeń w książce. Drugim powodem jest fakt, iż powieść nie jest równa, ma lepsze i gorsze rozdziały. Momentami czyta się ją z zapartym tchem, by chwilę później z trudem brnąć przez kolejne kartki. Mi udało się przebrnąć przez całość, jednak mniej wytrwały czytelnik może się w którymś momencie zniechęcić. A szkoda, bo jednak warto tę książkę przeczytać w całości. Z pewnością skłania ona do refleksji, budzi uczucia. Myślę, że jeszcze przez jakiś czas moje myśli będą wracać do wydarzeń w niej opisanych.

Moja ocena: 7/10

Kamila Shamsie, Wypalone cienie, Świat Książki, 2011

ISBN 978-83-247-2378-2

str. 432