Paula Hawkins „Dziewczyna z pociągu”

„Dziewczyna z pociągu” Pauli Hawkins miała premierę w 2015 roku, rok później mogliśmy obejrzeć ekranizację tej powieści. Wtedy oczywiście był spory bum na tę książkę, ale ja spokojnie go przeczekałam i dopiero teraz, gdy opadł kurz, gdy recenzje tej powieści pojawiają się już bardzo rzadko, sięgnęłam po nią i to w wersji audio. Czy opowieść spełniła moje oczekiwania? Czy dobrze słuchało mi się tego audiobooka?

Rachel codziennie rano jedzie pociągiem do Londynu, przez okno obserwuje świat i ludzi, snuje domysły na temat ich życia. Szczególnie upodobała sobie pewną parę, ma wrażenie, że dobrze ich zna, że są jej przyjaciółmi. Zazdrości im ich szczęścia, rodzinnego ciepła, miłości... Uważa ich za parę idealną. Sama niestety nie jest szczęśliwa. Ma problem z alkoholem, niedawno zostawił ją mąż, co jeszcze pogłębiło problem z piciem... Nie radzi sobie z życiem, nie potrafi zapomnieć o byłym mężu... Pijana wydzwania do niego po nocach, zadręcza jego i jego nową rodzinę. Rano niewiele pamięta z tego, co robiła i mówiła...

Nadchodzi dzień, kiedy wszystko zaczyna się zmieniać. Cudowna para przestaje być bez skazy, a potem Megan, dotychczas idealna kobieta z idealnego związku, znika... Czyżby wykreowana przez Rachel rzeczywistość wcale nie była taka różowa? Rachel usiłuje pomóc policji w rozwiązaniu tej sprawy, ale jej zeznania są bardzo mgliste... Tak samo jak jej wspomnienia. Kobieta ma wrażenie, że coś jej umyka, że coś widziała, była świadkiem czegoś ważnego, jednak nie potrafi tego wygrzebać z pamięci… Rachel zamiast pomagać, coraz bardziej się pogrąża.

Narratorkami tej książki są trzy kobiety: Rachel, Anna i Megan, co z pewnością sprawia, że powieść jest ciekawsza niż w przypadku tradycyjnej narracji, jednak w związku z tym, że ja słuchałam jej w wersji audio, miałam przez to na początku w głowie spory galimatias. Informacje o tych trzech kobietach zlewały mi się i trochę mieszały. Oczywiście im dalej, tym wszystko stawało się bardziej zrozumiałe. Podejrzewam, że gdybym sięgnęła po papierową wersję, to wcale nie miałabym problemu z rozdzieleniem poszczególnych wątków, bo jestem wzrokowcem, poza tym tradycyjna książka wymaga, by z nią usiąść i się na niej skupić, a audiobooki czytam, wykonując przeróżne czynności, więc moja uwaga jest mocno rozproszona. Zresztą autorce nie udało się jej zbyt mocno przykuć, książka jest dobra, ale nie wybitna. Być może to co miało być atutem powieści, czyli potrójna narracja, w pewnym momencie stało się nużące.

Jeśli chodzi o bohaterki tej powieści, to każda na swój sposób irytuje. Z żadną z nich nie potrafiłam się utożsamiać, żadnej też jakoś szczególnie nie polubiłam, było mi ich żal, próbowałam je zrozumieć, ale nic poza tym. Przyznaję, że są to ciekawe postacie i z pewnością dodają charakteru tej powieści, ale niekoniecznie chce się je bliżej poznać. Autorka dosyć dokładnie pokazała nam ich charaktery i sposób myślenia, ich problemy, słabości i marzenia.

Fabuła jest dosyć ciekawa, ale w zasadzie tylko finał powieści trzyma w napięciu. Resztę słuchałam z różnymi odczuciami, czasami z zainteresowaniem, innym razem obojętnością, czy nawet znudzeniem. Nie jest to zła książka, ale nie jest też powalająca. Ot, dobre czytadło, o którym pewnie szybko zapomnę. Mam wrażenie, że pomysł na książkę był dobry, ale wykonanie trochę szwankuje, mimo iż powieść napisana jest przystępnym językiem.

„Dziewczyna z pociągu” ani mnie nie zachwyciła, ani jakoś szczególnie nie zniechęciła do siebie. Z początkowego chaosu stopniowo wyłoniła się ciekawa fabuła, niestety autorce nie udało się przez cały czas utrzymać mojej uwagi, pojawiały się gorsze fragmenty, momentami nawet nieco nudne. Finał na szczęście to rekompensuje. Jestem niezmiernie ciekawa jak na tle powieści wypada film i nie omieszkam tego sprawdzić.

A Wy znacie książkę? Oglądaliście film? Co Waszym zdaniem jest lepsze?

Moja ocena: 6/10

Paula Hawkins, Dziewczyna z pociągu, Świat Książki, 2015,

ISBN: 978-83-8031-740-6,

Czas: 9 godzin 45 minut.