George R.R. Martin "Gra o tron"

"Gra o tron" jest już od jakiegoś czasu bardzo popularna i to nie tylko za sprawą książki, bo równie ogromną rzeszę fanów, o ile nawet nie większą, ma serial o tym samym tytule. Ja serial postanowiłam zostawić sobie na deser. Jak już pisałam przy okazji stosików, całą serię Georga R.R. Martina dostałam w prezencie od rodzinki, przyszedł więc czas, by sprawdzić, czy lektura tych tomiszczy będzie przyjemnością czy może mordęgą...

Po dziewięciu latach lata do Zachodnich Krain zbliża się zima, która oprócz niskich temperatur może przynieść też wiele innych zaskakujących zjawisk. Na dalekiej północy, za murem, swoje miejsce dawno temu znaleźli Inni i Dzicy. Teraz cała ta mroczna kraina zdaje się budzić do życia.

Na tronie Zachodnich Krain zasiada król Robert, który woli skupiać się na rozrywkach niż dobru państwa. Ciężką pracę zrzuca na swojego namiestnika. Po śmierci Jona Arryna, poprzedniego namiestnika królewskiego, który umarł w nie do końca wyjaśnionych okolicznościach, król zjawia się w Winterfell, aby namówić swojego danego przyjaciela, lorda Eddarda Starka, by ten objął zwolnione właśnie stanowisko. Wiadomo, że królowi się nie odmawia, więc lord Stark nie ma innego wyjścia niż zgodzić się i wyruszyć z królem na południe do Królewskiej Przystani. Przy okazji ma zamiar zbadać sprawę śmierci Jona Arryna.

Akcja tej książki rozgrywa się jednocześnie w różnych miejscach, przybliżając nam losy wielu bohaterów. Oprócz Eddarda Starka mamy możliwość obserwowania wydarzeń z udziałem jego syna Brana, córek Aryi i Sansy, jego bękarta Jona, żony Catelyn, Daenerys, siostry poprzedniego króla, która ma dopomóc swojemu drugiemu bratu odzyskać tron oraz Tyriona, brata obecnej królowej, karła.

Chętnych, by zająć miejsce Roberta na tronie nie brakuje...

Jest to sporych rozmiarów książka, bo ma niemal osiemset stron, ale ani przez chwilkę nie ma w trakcie tej lektury czasu na nudę. Przez to, że akcja rozgrywa się w wielu miejscach ciągle się coś dzieje. Na początku ta duża ilość bohaterów wprowadza ogromny chaos w głowie czytelnika, trudno powiązać ich ze sobą i zrozumieć o co w tym wszystkim chodzi, ale po chwili wszystko zaczyna się układać w jedną całość i szalone tempo akcji sprawia, że nie ma się ochoty na odkładnia tej lektury ani na chwilkę.

Mamy tu bardzo barwnych bohaterów, różnorodnych i skomplikowanych. Książka została napisana z dużym rozmachem, dbałością o szczegóły. Autor świetnie opisał wykreowaną przez siebie rzeczywistość i różne kultury. Moim zdaniem dużym plusem jest też fakt, że główne postacie, nawet te pozytywne, nie wychodzą za każdym razem z opresji bez szwanku. Oczywiście ciężko jest się rozstać z taką osobą, ale dzięki temu akcja jest bardziej wiarygodna. Nie jestem fanką superbohaterów, którzy ciągle wygrywają, nie odnoszą żadnych ran i wydają się być nieśmiertelni.

Sam pomysł na fabułę jest bardzo ciekawy i w moim odczuciu oryginalny, ale jako że nie jestem znawczynią fantastyki, to nie mogę tego powiedzieć z całą pewnością. Na uwagę zasługuje też konstrukcja tej powieści, to o czym już wcześniej wspomniałam, czyli fakt, że akcja rozgrywa się w różnym miejscach, a w centrum uwagi znajdują się co rusz to inne osoby. Dzięki temu możemy się przyglądać wydarzeniom z różnej perspektywy, wczuć w losy różnych bohaterów, zrozumieć ich motywy działania.

Zachęcam Was do sięgnięcia po tę mroczną historię, która najprawdopodobniej wciągnie Was bez reszty. Sama natomiast bardzo się cieszę, że mam w swojej kolekcji kolejne tomy tej serii i niedługo będę mogła się zabrać za czytanie „Starcia królów”.

Moja ocena: 9/10

George R.R. Martin, Gra o tron, Zysk I S-ka Wydawnictwo, 2003,

ISBN: 978-83-7298-370-1,

Str. 778.

Recenzja bierze udział w wyzwaniach "Czytam literaturę amerykańską" oraz "Historia z trupem".