Jacek Galiński „Konkurenci się pani pozbyli”

Zofia Wilkońska to staruszka już dosyć dobrze znana fanom komedii kryminalnych. Wzbudza skrajne emocje, i to zazwyczaj niemal jednocześnie. Można ją lubić lub też nie, ale z pewnością trudno przejść obok niej obojętnie. Ja jestem jej zagorzałą fanką, ale w życiu nie chciałabym jej spotkać na swojej drodze... Co tym razem zmalowała nasza bohaterka? I czy faktycznie konkurentom udało się jej pozbyć?

„Życie jest jak salceson. Liczysz, że trafi ci się coś dobrego, tymczasem piętrzą się przed tobą kolejne przeszkody. I tak do samego końca”.

Zofia Wilkońska wkracza w świat polityki. Polska Partia Emerytów zamierza po raz pierwszy wejść do parlamentu i nasza bohaterka ma im w tym pomóc. Niestety póki co partia nie ma programu ani poparcia. Dotychczas udało się zebrać zaledwie dwa podpisy z wymaganego tysiąca. Czy Zofia podoła wyzwaniu? Czy zgodnie ze stworzonym naprędce postulatem wszystkim emerytom będzie żyło się lepiej? Droga do świata polityki jest długa, kręta, wyboista i usiana trupami, ale to nie pierwszyzna dla naszej bohaterki...

Polska Partia Emerytów dostaje się do sejmu, jednak dla Zofii Wilkońskiej, mimo iż była twarzą i mózgiem kampanii wyborczej, brakuje tam miejsca. Dopiero nieszczęśliwy wypadek partyjnego kolegi otwiera jej drogę na Wiejską i do świata wielkiej polityki.

Jacek Galiński po raz kolejny stanął na wysokości zadania. Stworzył ciekawą fabułę, z jednej strony bardzo absurdalną, a jednocześnie prawdziwą. Mamy tu świat polityki w krzywym zwierciadle, ale nie jest on kompletnie oderwany od rzeczywistości. Przerysowany, trochę ubarwiony, ale niestety jednak w dużej mierze zgodny z naszymi realiami. Trudno się nie śmiać z opisanych tu sytuacji, ale gdzieś z tyłu czai się też niepokój, bo nie da się nie zauważyć, że rzeczywistość stała się w pewnym stopniu satyrą.

Zofia Wilkońska doskonale odnajduje się na Wiejskiej. Ma zapał, ogromny apetyt, nie tylko na władzę, tupet i wolę walki. Jak już wspomniałam wcześniej, nasza bohaterka wzbudza przeróżne emocja. Bawi, irytuje, budzi sympatię, a czasami też współczucie. Nawet w najlepszej sytuacji potrafi znaleźć jakieś ciemne strony i świetną okazję do narzekania. Z nią nie można się nudzić!

„Konkurenci się pani pozbyli” to świetna rozrywka, pozwala na relaks, chwilę wytchnienia i dostarcza sporą dawkę dobrego humoru. Czasami się zastanawiam, czy to Jacek Galiński tworzy Zofię Wilkońską, czy to może ona wodzi go za nos i sama pisze swoją historię... Obie opcje wydają się tak samo prawdopodobne.

Czwarta część przygód Zofii Wilkońskiej jest udana, błyskotliwa, nieoczywista, zabawna, ale też absurdalna, fascynująca i irytująca. Bawiłam się przednio i chwilowo zaspokoiłam swój apatyt na przygody naszej bohaterki, ale tylko chwilowo. Z niecierpliwością wypatruję kolejnej części i mam nadzieję, że Zofia będzie żyła nam nawet sto pięćdziesiąt lat!

Moja ocena: 9/10

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję Grupie Wydawniczej Foksal.

Jacek Galiński, Konkurenci się pani pozbyli, Grupa Wydawnicza Foksal, 2021,

ISBN: 978-83-280-8512-1,

Str. 336.

Cytat pochodzi z recenzowanej książki.