Liza Marklund "Żelazna krew"

"Żelazna krew" Lizy Marklund to już ostatnie spotkanie z Anniką Bengtzon, dziennikarką "Kvällspressen". Seria ma jedenaście tomów, z których niestety wcześniej poznałam tylko dwa – "Testament Nobla" i "Granice". Trudno w takiej sytuacji nie zastawiać się, czy nieznajomość wcześniejszych przygód bohaterów tego cyklu nie wpłynie na moje odczucia, na odbiór ostatniej części. Cóż, przekonajmy się...

Annika powraca do pewnej starej sprawy, którą zajmowała się, gdy była jeszcze na stażu. Zamordowano wtedy młodą dziewczynę, Josefin. O zbrodnię podejrzewano jej chłopaka, ale jego przyjaciele zgodnie zapewnili mu alibi, więc został uniewinniony. Później do morderstwa przyznał się Gustav Holmerud, który z pewnością nie był niewiniątkiem, ale Annika powątpiewała, żeby to on mógł popełnić to akurat morderstwo.

Za namową Jimmego Annika udała się na wizytę do psychologa. Wcześniejsze badania wykazały, że jej upadki nie są związane z żadną chorobą, więc najprawdopodobniej mają podłoże psychiczne. Do tego siostra Anniki gdzieś zniknęła, a szef poinformował ją, że zarząd podjął decyzję o likwidacji papierowego wydania "Kvällspressen".

Czytając ostatnią część tej serii, miałam nieodparte wrażenie, że to pewnego rodzaju podsumowanie i pożegnanie Anniki z czytelnikami. Znajdziecie w tej powieści sporo nawiązań do poprzednich tomów, przez co początkowo miałam mały problem z wgryzieniem się z nią. Na szczęście potem fabuła mnie wciągnęła i przeczytałam tę powieść z przyjemnością, ale teraz mam spory dylemat, czy sięgać po poprzednie części, bo jednak w tej dowiedziałam się o nich sporo, więc nie wiem, czy ich czytanie będzie fascynujące?

"Żelazna krew" to kryminał, ale mamy tu sporo wątków pobocznych, związanych z prywatnym życiem Anniki i nie tylko. Chwilami miałam nawet wrażenie, że zagadka kryminalna schodzi na dalszy plan, w końcu kluczowe jest tu dopięcie wszystkich spraw, również tych z poprzednich części. "Żelazna krew" to ewidentnie finał serii, potrzebny i całkiem dobry. Liza Marklund postanowiła w ten sposób zakończyć historię Anniki i myślę, że była to dobra decyzja. Jedenaście tomów to wystarczająco dużo, by powiedzieć wszystko, co się chciało o bohaterach i ich życiu. Patrząc na życie Anniki i tak się ma wrażenie, że przydarzyło jej się trochę za wiele złych rzeczy jak na jednego człowieka. Fakt, że sama często aż się prosiła o kłopoty, jednak przecież nie wszystkich dziennikarzy życie wygląda tak jak jej, niektórzy są tylko świadkami dramatycznych wydarzeń, a nie muszą ich doświadczać na własnej skórze.

Oczywiście polecam Wam "Żelazną krew", ale najlepiej, jeśli mielibyście możliwość przeczytania całej serii we właściwej kolejności, poznawania przygód Anniki chronologicznie. W ten sposób zupełnie naturalnie dotrzecie do "Żelaznej Krwi", która Was w pełni usatysfakcjonuje. Czytanie tej serii na wyrywki, jak to było w moim przypadku, to nie jest do końca dobre rozwiązanie, bo życie Anniki i osób z jej otoczenia jest zbyt istotne dla całej opowieści, by nie poznać go w całości. Niby każda część dotyczy innej zagadki kryminalnej, ale przecież to wszystko kręci się wokół Anniki, której życie zmienia się, zmieniają się też osoby w jej otoczeniu. Odradzam także zaczęcie przygody z serią od końca, bo w ten sposób zamykamy sobie drogę do poprzednich części. Ten tom wyjaśnia zbyt wiele spraw z poprzednich tomów, zbyt często nawiązuje do opisanych w nich historii, by to właśnie po niego sięgać w pierwszej kolejności.

Moja ocena: 7/10

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca.

Liza Marklund, Żelazna Krew, Czarna Owca, 2015,

ISBN: 978-83-8015-179-6,

Str. 368.