Harper Lee "Zabić drozda"

"Zabić drozda" od dawna figurowało na mojej liście książek, które koniecznie muszę przeczytać, ale jak wiecie, jest to bardzo długa lista, więc zwykle od trafienia na nią do przeczytania danego tytułu musi minąć sporo czasu. A do tego, gdy jedna powieść z niej znika, w jej miejsce pojawiają się trzy kolejne... Szanse na uporanie się z całą listą są raczej niewielkie, ale zawsze warto próbować. Do sięgnięcia po "Zabić drozda" zmobilizowało mnie wydanie kontynuacji tej powieści, czyli książki "Idź, postaw wartownika". Chociaż ta druga w rzeczywistości została napisana przed znanym i cenionym dziełem, jakim jest "Zabić drozda", to faktycznie jest jego kontynuacją. Przyznam, że miałam spory dylemat, czy czytać te książki w kolejności ich napisania, czy zgodnie z chronologią opisanych w nich zdarzeń. Wybrałam ten drugi wariant, ale czy słusznie?

Są lata trzydzieste dwudziestego wieku. W małej miejscowości Maycomb w stanie Alabama mieszka Atticus Finch z dwójką dzieci. Jest on adwokatem, jego żona nie żyje, a on z pomocą służącej i przyjaciela rodziny w jednej osobie, czyli Calpurnii, stara się wychować dwójkę rozrabiaków na dobrych ludzi. Jego metody wychowawcze mogą niektórych dziwić, ale odnoszą zamierzony efekt. Dzieciaki zwracają się do ojca po imieniu, wiedzą, że zawsze mogą liczyć na jego zrozumienie i wyjaśnienie nurtujących je pytań.

Dzieci bardzo interesują się sąsiadem, Boo Radleyem, który nigdy nie opuszcza swojego domu. Skoro nigdy go jeszcze nie widziały, powątpiewają w jego istnienie. Sąsiad z jednej strony ich fascynuje, z drugiej – przeraża.

Atticus dostaje sprawę swojego życia. Zostaje wyznaczony na obrońcę z urzędu Toma Robinsona, Murzyna oskarżonego o pobicie i zgwałcenie białej dziewczyny. Chociaż nie ma konkretnych dowodów winy chłopaka, to sprawa i tak wydaje się z góry przegrana. Atticus zrobi wszystko, by go wybronić, ale słowo czarnego mężczyzny nie liczy się zbyt mocno w obliczu oskarżeń białych ludzi, nawet jeśli Ci drudzy nie są zbyt wiele warci.

"(...) Jem, mówię ci, że istnieje tylko jedna odmiana ludzi. Ludzie".

"Zabić drozda" to naprawdę wspaniała lektura, podczas której przenosimy się do Alabamy z początku ubiegłego wieku. Obserwujemy ówczesne stosunki społeczne, to jak traktowani byli wtedy czarnoskórzy, jak wielu ludzi oceniało ich bardzo stereotypowo, niesłusznie posądzało o wszelkie przewinienia. Absurdalnie Ci sami ludzie, którzy traktowali Afroamerykanów jak śmieci, byli bardzo wzburzeni postępowaniem Hitlera, tym, że ten mordował Żydów, których jedyną winą było to, że byli Żydami. Zdaje się, że tylko dzieci w swojej prostocie dostrzegały, jakie to jest obłudne i niesprawiedliwe. Oczywiście to tylko jeden z wielu podjętych tu tematów.

Książkę czyta się świetnie, napisana jest przystępnym językiem, ale też z dbałością o szczegóły. Daje nam ona spory materiał do przemyśleń, ale przede wszystkim pozwala w bardzo miły sposób spędzić ze sobą czas.

Trudno nie polubić dwójki młodych bohaterów – ośmioletniej Jean Louise, zwanej przez wszystkich Skautem, oraz trzynastoletniego Jema, którym nie brakuje szalonych pomysłów, ciekawości świata i odwagi, by powiedzieć, co myślą. Ojciec dzieciaków ma dobre serce, przykłada się do swojej pracy, ale też z całego serca stara się zrozumieć swoje pociechy, traktować je z szacunkiem i sprawiedliwością.

"Zabić drozda" to naprawdę świetna i bardzo mądra lektura, która myślę, że na długo pozostanie w mojej pamięci i moim sercu. To jedna z tych książek, które trzeba przeczytać, ale których lektura nie jest ani trochę nużąca. Jestem bardzo ciekawa, czy tak samo jest z kontynuacją tej książki i jak spisali się twórcy filmu, który został nakręcony na podstawie tej powieści. Wiecie coś na ten temat?

Moja ocena: 9/10

Harper Lee, Zabić drozda, Dom Wydawniczy REBIS, 2015,

ISBN: 978-83-7301-547-0,

Str. 424.

Cytat pochodzi z recenzowanej książki.