Eric-Emmanuel Schmitt "Sekta egoistów"

Dotychczas przeczytałam tylko dwie książki Erica-Emmanuela Schmitta, ale one w zupełności wystarczyły, bym mogła uznać, że cenię sobie twórczość tego autora. Trochę obawiałam się kolejnego spotkania ze Schmittem, bo różnie to bywa z dziełami początkujących pisarzy, a "Sekta egoistów" to właśnie pierwsza, niepublikowana dotychczas w Polsce powieść autora. Wiadomo, że gdy zdobędzie się już sporą popularność, to łatwiej sprzedać dzieła, które wcześniej niekoniecznie przyciągnęłoby uwagę czytelników. Czy warto zainteresować się "Sektą egoistów"?

Gérard jest uczonym i prowadzi badania nad językoznawstwem średniowiecza. Jest już trochę znużony pracą nad doktoratem, więc postanawia w końcu przeczytać coś dla relaksu, coś, czego nie musi czytać, a co przypadkowo trafi w jego ręce. Wyjmuje więc po omacku z jednej z szuflad kartę katalogową, za sprawą której trafia w jego ręce "Słownik patriotyczny" Fustela des Houillèresa, dzieło zupełnie mu nieznane. W ten sposób zaczyna zgłębiać, czym jest egoizm, jakie ma podstawy i czym była Sekta Egoistów. Jej założyciel, Gaspard Languenheart, twierdził, że "wszystko istnieje jedynie w nim oraz za jego przyczyną i dla niego". Uważał, że materia nie istnieje, że on jest sam na świecie, a wszystko inne to wytwory jego wyobraźni. Te osiemnastowieczne teorie bardzo zaciekawiają Gérarda, bo również jemu czasami zdaje się, że nic poza nim nie istnieje. Dlatego mężczyzna tymczasowo przerywa swoje dotychczasowe badania i skupia się na poszukiwaniu informacji o intrygującym, choć bardzo nieznanym filozofie.

"Sekta egoistów" to stosunkowo niewielka książka, również fabuła nie jest tu jakoś szczególnie rozwinięta, ale to wcale nie oznacza, że jest to pozycja nudna. Mnie te filozoficzne rozważania głównego bohatera bardzo zaciekawiły i muszę przyznać, że przeczytałam tę pozycję w bardzo szybkim tempie, a teraz nad nią dumam. Czyż i my nie zastanawiamy się nad istnieniem Boga, tego, jak on wygląda, jak został stworzony świat, jak postrzegamy rzeczywistość, czym są nasze kontakty z innymi ludźmi, jak miłość potrafi zmienić sposób patrzenia na świat? Czy w ogóle warto kochać, poświęcać czas i energię innym ludziom? Autor zadaje nam mnóstwo pytań, daje też wiele odpowiedzi, a od nas zależy, którą z nich uznamy za właściwą. Nic nie jest jednoznaczne, więc dotarcie do prawdy to bardzo trudne zadanie.

"Sekta egoistów" nie rozkłada na łopatki jak "Oskar i pani Róża", ale bynajmniej nie jest to zła powieść. Nie jest genialna, ale już na pierwszy rzut oka widać potencjał, którym drzemał w autorze, choć jeszcze nie do końca się on wtedy ujawniał.

Dla mnie "Sekta egoistów" to powieść ciekawa, zaskakująca, intrygująca, a do tego napisana w dobrym stylu. To bardzo dobry początek, jak się później okazało, świetnej kariery pisarskiej. Myślę, że warto poświęcić kilka chwil temu dziełu, które choć napisane jest w dosyć prosty sposób, to traktuje o rzeczach bardzo skomplikowanych.

Moja ocena: 8/10

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję Wydawnictwu Znak.

Eric-Emmanuel Schmitt, Sekta egoistów, Znak Literanova, 2015,

ISBN: 978-83-240-3530-4,

Str. 208.

Cytat pochodzi z recenzowanej książki.