Nicolas Bouvier "Oswajanie świata"

"Odmawiamy sobie wszelkich luksusów poza najcenniejszym: niespiesznością. Z otwartym dachem, ręcznym przyciskiem gazu lekko wyciągniętym, siedząc na oparciach foteli i z jedna nogą na kierownicy, jedziemy sobie pomału, z prędkością dwudziestu kilometrów na godzinę przez krajobrazy, które mają tę zaletę, że nie zmieniają się bez uprzedzenia; za dnia lub w księżycowe noce, które obfitują w cuda: robaczki świętojańskie, dróżników w rannych pantoflach, skromne wiejskie bale pod trzema topolami, spokojne rzeki, na których brzegu przewoźnik śpi snem sprawiedliwego, i ciszę tak głęboką, że wzdrygasz się na dźwięk klaksonu".

Ten cytat idealnie odzwierciedla to o czym jest ta książka. Owszem, należy ona do literatury podróżniczej, ale zdecydowanie wyróżnia się na tym tle, pokazuje zupełnie inne podejście do zwiedzania. Bohaterowie tej książki nie gonią od piątego do szóstego cudu świata, ale spokojnie przemierzają świat, zaglądają do zwykłych miejsc, które okazują się być bardzo niezwykłe, mają czas by poczuć klimat każdego miejsca. W zakątkach, które chcą poznać mieszkają przez jakiś czas, zarabiają na dalszą podróż, poznają ciekawych ludzi, zaprzyjaźniają się...

Podróż trwa półtora roku, rozpoczyna się w Genewie, a kończy na przełęczy Chajber. W międzyczasie panowie przebywają między innymi w Bośni, Macedonii, Turcji, Grecji, Iranie, Azerbejdżanie, Afganistanie, by w końcu dotrzeć do Indii. Jest to podróż pełna przygód, niebezpieczeństw, ale też wesołych sytuacji. Odbywają ją we dwójkę, jadą po drogach i bezdrożach Europy i Azji.

Tak jak niespieszna jest ta podróż, tak również narracja w tej książce jest bardzo spokojna. Napisana jest ona ładnym językiem, ale nie zawsze łatwym. Czasami złożoność zdań, zawiłe dygresje, mogą utrudniać odbiór książki. Sama muszę przyznać, że niektóre fragmenty bardzo mnie interesowały, wciągały, niestety inne nieco męczyły, sprawiały, że myślami odbiegałam gdzieś daleko. Myślę, że lektura ta wymaga pełnego skupienia, którego mi momentami zabrakło. A może to namaszczenie, ta powolność nie są zgodne z moją naturą i dlatego trudno mi było się utożsamiać z autorem tej książki. Wartościowe dzieła zwykle bywają wymagające, zmuszają do spojrzenia na sprawy z innej perspektywy, tak też jest w przypadku tej książki, dlatego namawiam, by nie zrażać się trudnościami i przeczytać tę pozycję od początku do końca.

W książce obok tekstu znajdziemy wiele rysunków, których autorem jest towarzysz podróży Nicolasa, a jednocześnie przyjaciel – Thierry Vernet. Na zdjęciu z okładki widzimy właśnie Thierry'ego. Jest to opowieść o nich, o ciekawości świata dwóch młodych ludzi, ich wytrwałości, spostrzegawczości i wspaniałej przyjaźni. Jestem domatorką i może dlatego taka wyprawa wydaje mi się bardzo szalona, sama nigdy bym się na coś takiego nie odważyła. Ale wiem, że są ludzie, którzy potrzebują takich przygód, niespodzianki i przeciwności losu powodują, że jeszcze bardziej chcą dotrzeć do celu. Z pewnością nie była to łatwa wędrówka, spotkało ich po drodze kilka chorób, nieprzyjemnych wypadków, ale mimo to nie poddali się i dalej dążyli do celu.

Jest to coś więcej niż książka podróżnicza, wychodzi ona poza ramy gatunku, dotyka wielu spraw, pokazuje niebywałą wrażliwość autora. Jest to dzieło literackie o nim i jego przyjacielu. Myślę, że "Oswajanie świata" warto przeczytać, warto poznać tę nieszablonową książkę. I chociaż ostrzegam Was, że nie jest to lektura łatwa, to warto włożyć trochę wysiłku by ją poznać. Jeżeli marzycie o szalonych podróżach, ale brakuje Wam odwagi, to może ta książka zmobilizuje Was do działania. Może też w kimś komu nawet się nie śniły takie wyprawy, obudzi naturę podróżnika.

"Podróż nie potrzebuje uzasadnień. Rychło okazuje się, że jest celem sama w sobie. Sądzisz, że po prostu odbędziesz podróż, lecz niebawem ta podróż zaczyna cię kształcić lub parzyć...".

Moja ocena: 7/10

Za możliwość poznania tej książki dziękuję portalowi Sztukater.pl i Oficynie Literackiej Noir sur Blanc.

Nicolas Bouvier, Oswajanie świata, Oficyna Literacka Noir sur Blanc, 2013,

ISBN: 978-83-7392-449-9,

Str. 336.

Światowa premiera książki miała miejsce w roku 1963.

Recenzja bierze udział w wyzwaniu: "Czytam książki wydane przed 1990 rokiem".

Wszystkie cytaty pochodzą z recenzowanej książki.