Eowyn Ivey "Dziecko śniegu"

Książka "Dziecko śniegu" to debiut pisarski Eowyn Ivey i to bardzo udany. Autorka za tę powieść otrzymała nominację do nagrody Pulitzera, nagrodę 2013 Indies Choice w kategorii powieść debiutancka, 2012 UK National Book Aword w kategorii Autor Roku oraz 2013 Pacific Northwest Booksellers Aword. Przyznacie, że jest to świetny początek kariery pisarskiej. Zastanawiacie się pewnie czym ujęła jurorów i czytelników ta książka? Na początek jednak przybliżę Wam fabułę tej powieści.

Jack i Mabel mieszkają od niedawna na Alasce. Cisza tego miejsca i samotność mają ukoić ich ból po stracie dziecka, które urodziło się martwe. Oboje zawsze marzyli o gromadce dzieci, ale niestety życie nie było dla nich w tym względzie łaskawe, bo nie doczekali się potomka. Ta zmiana otoczenia miała im pomóc, jednak tak nie jest. Mabel czuje się bardzo nieszczęśliwa, spędza dnie na oczekiwaniu na męża, który próbuje przygotować pola pod przyszłe zasiewy, narasta w niej frustracja. Nie rozmawiają z Jackiem o ich problemie, chociaż się kochają, to oddalają się od siebie. Mabel zaczyna nawet myśleć o samobójstwie. Rozważa różne możliwości, w końcu jednak decyduje się na utonięcie. Myśli, że świeży lód załamie się pod nią, jednak tak się nie dzieje. Udaje jej się przejść na drugi brzeg rzeki i z powrotem. Woda jej nie chce, widocznie ma nadal żyć.

Gdy spada pierwszy śnieg Jack i Mabel bawią się jak dzieci, rzucają się śnieżkami. W końcu lepią ze śniegu postać dziewczynki. Jednak gdy rano wstają, widzą, że ich figurki nie ma. Może jakieś zwierzęta ją rozwaliły... Tylko co się stało z szalikiem, którym przyozdobiona była dziewczyna? Do tego dziwią ich ślady małych stópek, które zdają się prowadzić tylko w jednym kierunku – od pozostałości śnieżnej dziewczynki. Wyglądają jak ślady małych bucików, nie przypominają śladów żadnego znanego im zwierzęcia.

Jednocześnie w pobliżu ich domu zaczyna się kręcić pewna mała dziewczynka. Obserwuje ich z daleka, gdy próbują z nią porozmawiać, szybko się płoszy i ucieka do lasu. Jednak z dnia na dzień zbliża się coraz bardziej do domu i do nich...

Ta opowieść została zainspirowana starą rosyjską baśnią, przez co i ta powieść ma charakter bardzo baśniowy. Wydarzenia w niej opisane balansują na krawędzi między tym co realne, a tym co magiczne. Trudno je zrozumieć, trudno też przewidzieć, co się może wydarzyć.

Autorka świetnie obmalowała surowy klimat Alaski, jej przyrodę, bogactwo zwierząt. Mimo niedogodność wielu ludzi zdecydowało się, żeby się tam osiedlić. Początki zazwyczaj bywały trudne, ale z czasem życie tam nabierało pewnego uroku.

Mamy tu bardzo ciekawych bohaterów. Jack i Mabel są małżeństwem po przejściach, uciekającym od ludzi, towarzystwa, szukającym ciszy i spokoju. Zupełnym przeciwieństwem delikatnej Mabel jest Esther – energiczna sąsiadka, która żadnej pracy się nie boi, wprowadza do towarzystwa dużo śmiechu i zamieszania. Ubiera się w wygodne spodnie, co początkowo bardzo dziwi Mabel, jednak po bardzo krótkim czasie te dwie bardzo różne kobiety łączy wspaniała przyjaźń. Jest też tajemnicza mała dziewczynka, która niespodziewanie się pojawia, by za chwilę znowu zniknąć w lesie. Jak taka istota jest w stanie sobie poradzić sama w tak trudnych warunkach?

Jest to książka o potrzebie miłości. Choćbyśmy nie wiem ja się zapierali, to każdy z nas potrzebuje innych ludzi, potrzebuje kochać i być kochanym, potrzebuje bliskich osób, by dzielić z nimi smutki i radości. O tym, że życie we dwoje, to jednak za mało, że do pełni szczęścia potrzeba kogoś jeszcze.

Koniecznie musicie poznać tę magiczną opowieść. Czyta się ją jednym tchem, trudno jest się od niej nawet na chwilkę oderwać, a potem zapada głęboko w pamięć i serce czytelnika. Język Eowyn Ivey jest bardzo barwny, dzięki czemu w cudowny sposób maluje nam ona piękny obraz Alaski oraz jej mieszkańców.

"Dziecko śniegu" gorąco wszystkim polecam!

Moja ocena: 9/10

Eowyn Ivey, Dziecko śniegu, Pascal, 2013,

ISBN: 978-83-7642-226-8,

Str. 448.

Książka bierze udział w wyzwaniach:  "Czytamy powieści obyczajowe", "Debiuty", "Klucznik" oraz "Czytam literaturę amerykańską".