Annia Ciezadlo "Dzień miodu"

Książkę, o której chcę Wam dzisiaj opowiedzieć, wygrałam w konkursie na blogu Ann RK - Myśli i słowa wiatrem niesione... W moje ręce trafił audiobook i domyślam się, co za chwilę będę mogła przeczytać w komentarzach. Stwierdzicie pewnie, że wolicie tradycyjne książki, że audiobooki nie są dla Was, że to nie to samo. Zgadzam się z Wami, ale od jakiegoś czasu nauczyłam się cenić tę formę czytania. Dzięki niej w chwilach, gdy nie mam czasu, by usiąść z książką i uciec w ten literacki świat, mogę posłuchać jakiejś opowieści. Po audiobooki sięgam podczas prac domowych, ale też w trakcie kąpieli, samotnego spaceru. Skupienie się na takiej lekturze czasami nie jest łatwe. Dużo trudnej jest też wyłuskać odpowiednie cytaty, dlatego też z góry przepraszam, jeśli któryś z nich przekręciłam lub źle zapisałam. Dzięki audiobookom prozaiczne czynności nabierają barw, znienawidzone sprzątanie staje się bardziej znośne. Jednak w moim przypadku nigdy nie zastąpi ono kontaktu z papierową książką, która oprócz słów ma cudowny zapach, piękną okładkę, jej widok na półce cieszy moje oko, lubię szelest jej kartek...

Do wyboru tego właśnie audiobooka skłoniła mnie przeczytana już dosyć dawno temu recenzja. Nie mogę sobie nawet przypomnieć, kto mnie zachęcił do tej lektury. Wyczytałam również, że książkę czyta Magdalena Kumorek, którą bardzo polubiłam dzięki roli w "Przepisie na życie". Uwielbiam filmy i seriale z gotowaniem w roli głównej albo chociaż w tle. Serial niestety jak to serial z każdym kolejnym sezonem jest coraz bardziej irytujący, i z każdym kolejnym obiecuję sobie, że nie będę go już więcej oglądała, ale jak przychodzi co do czego, to i tak się łamię. Muszę przyznać, że głos pani Magdy bardzo mi pasuje do tej powieści. Jednak pewnie chcielibyście wiedzieć, o czym jest ta książka?

"Ta książka nie jest więc o wciąż nowych sposobach na to, jak zabić i zginać na wojnie, ale o tym, jak ludzie żyją przed wojną, podczas niej i po jej zakończeniu. Jest o milionach drobnych sposobów na to, jak sobie radzić, jak zorganizować życie w niewyobrażalnie stresujących i trudnych warunkach i jak przetrwać".

Annia mieszka w Nowym Jorku, ma bardzo ciekawe pochodzenie, jest po części Greczynką, Polką, Szkotką i Irlandką . Z zawodu Annia jest dziennikarką. Zupełnie niespodziewanie zakochuje się w koledze z pracy, zakochuje się dzięki potrawie z faszerowanych liści winorośli, to ona zbliża dwoje zupełnie obcych sobie ludzi. Muhamad jest z pochodzenia Libańczykiem. Jako mały chłopiec został wysłany do Stanów Zjednoczonych, rodzice chcieli go uchronić przed panującą w kraju wojną. Muhamad jest dziennikarzem śledczym. Oboje bardzo się różnią, ale może dzięki temu tak dobrze się uzupełniają. On jest niejadkiem, bardzo cichym i spokojnym mężczyzną, bardzo racjonalnym, za to ona uwielbia jeść, potrafi nieźle przeklinać, jest dumna i nieprzewidywalna. Annia mówi o sobie "gadać potrafię tak samo dobrze, jak jeść i to jednocześnie".

Muhamad i Annia wyjeżdżają do Bejrutu. Przed pierwszą wizytą u swoich teściów Annia postawia, że przez cały czas będzie się uśmiechać, żeby zrobić na nich dobre wrażenie. Nie zna języka, potrafi tylko powiedzieć dzień dobry, więc szczerzy się do rodziców Muhamada, podczas gdy oni planują ich ślub. Annia nie chce ślubu, woli żyć w wolnym związku, ale nie ma pojęcia o czym rozmawiają pozostali. Z czasem jednak ulega i decyduje się na zalegalizowanie ich związku. Annia ma okazję poznać Bejrut, miasto jej męża, jego rodzinę, panującą tam kulturę.

Miesiąc miodowy spędzają wspólnie w Iraku, Bagdadzie ogarniętym wojną, pełnym niepokojów, w którym jednak żyją ludzie, którzy nawet w tak trudnych warunkach muszą egzystować i jeść... Na Bliskim Wschodzie panują ciągle jakieś napięcia, jedna wojna przeradza się w drugą, a pokój jest bardzo rzadki i trwa zwykle krótko. Annia opowiada o zagrożeniu, strachu, cierpieniu, ale opowiada głównie o życiu zwykłych ludzi. Poszukuje nowych smaków, zgłębia kuchnie iracką i libańską, uczy się od teściowej gotowania tradycyjnych potraw. Jest spragniona ciągle nowych smaków. Jedzenie w tych trudnych czasach daje jej namiastkę normalności, prawdziwego domu. Annia spędza tam sześć lat, które w bardzo plastyczny sposób nam opisuje.

Słuchając tej książki niemal czułam zapach tych wszystkich egzotycznych przypraw, dziwnych potraw, opisy były na tyle sugestywne, że aż ślinka mi ciekła. Czuć w tej opowieści miłość Annii do jedzenia, widać, że jest ono bardzo ważnym elementem jej życia. Opowiada nam ona o specjalnych sposobach na przygotowanie potraw, o sekretach, które sprawiają, że dana potrawa jest tak dobra. Smaczne potrawy często nie wymagają wcale drogich i wykwintnych składników. Dzięki prawidłowemu przygotowaniu, z kilku bardzo prostych produktów można wyczarować pyszne danie.

Annia uwielbia gadać, potrafi gadać i dobrze jej to wychodzi. Pierwszoosobowa narracja sprawia, że jeszcze łatwiej jest nam poznać naszą bohaterkę. Trudno nie pokochać tej bardzo bezpośredniej osoby. Annia jest bardzo żywą postacią, która lubi zjeść i wypić, lubi mówić, lubi przebywać wśród ludzi, łatwo zjednuje sobie przyjaciół. Z dużą swobodą opowiada o sobie, swoich potknięciach, radościach, problemach i oczywiście pochłoniętych potrawach.

Zachęcam Was do przeczytania tej niecodziennej książki, która odkrywa przed nami świat arabski, świat wojny i życia w cieniu konfliktów. Pokazuje nam ludzki strach, ale też i radość życia. Annia bardzo się zżyła z Bliskim Wschodem, poznała tam wielu cudownych ludzi i postanowiła z nami podzielić się swoimi spostrzeżeniami. Autorka nie stroni też od trudnych tematów społecznych, politycznych i religijnych, które świetnie wplata w tę opowieść.

Jeżeli będziecie mieli okazję, to koniecznie przeczytajcie tę książkę. Myślę jednak, że lepiej będzie sięgnąć po jej wersję papierową. Dlaczego? Bo czasami chciałoby się spróbować niektórych przepisów Annii, a wyłuskanie receptury z audiobooka niestety nie jest takie łatwe. Już samo zapisanie nazwy potrawy czasami jest bardzo trudne. Niektóre opisy wydarzeń, osób rządzących na Bliskim Wschodzie, ich powiązań, trudno mi było zrozumieć po jednokrotnym przesłuchaniu danego fragmentu. Łatwiej byłoby mi je sobie przyswoić w wersji papierowej.

Nie zmienia to jednak faktu, że lekturę tej książki uważam za niezwykle udaną i bardzo gorąco Wam ją polecam. Koniecznie musicie poznać Annię i Muhamada, ich miłość i ich świat.

Moja ocena: 8/10

Annia Ciezadlo, Dzień miodu, Świat Książki, 2012

Czas: 12 godzin 44 minuty

Zdjęcie okładki: audioteka.pl

Wszystkie cytaty pochodzą z recenzowanej książki.