Ewa Curie „Maria Curie”

Bez wątpienia Maria Skłodowska-Curie to postać powszechnie znana, jednak co faktycznie wiemy o tej bezsprzecznie wybitnej kobiecie? Wszyscy wiemy, że odkryła rad i polon oraz że jest dwukrotną laureatką Nagrody Nobla, i zazwyczaj na tym nasza wiedza się kończy. Tak było w zasadzie i w moim przypadku, ale postanowiłam to zmienić. Sięgnęłam po biografię Marii Skłodowskiej-Curie napisaną przez jej córkę – Ewę Curie. Po raz pierwszy została ona wydana w 1937 roku, cztery lata po śmierci Marii, potem wielokrotnie była ona wznawiana. Najnowsze wydanie Wydawnictwa W.A.B. zostało uzupełnione o wiele urywków z korespondencji noblistki i innych publikacji, wprowadzono też sporo poprawek. Przejdźmy jednak do samej książki.

Władysław Skłodowski i Bronisława Skłodowska oboje byli nauczycielami. Byli małżeństwem niezmiernie dopasowanym. Mieli sześcioro dzieci, które wychowali z miłością i wielkim umiłowaniem nauki. Nie brakowało w tej trzódce zdolnych dzieci, jednak to Maria od najmłodszych lat wybijała się spośród nich. Gdy w wieku czterech lat pokazała, że umie czytać, rodzice się przestraszyli, że rozwija się zbyt szybko i próbowali spowolnić jej pęd do nauki. Zawsze uczyła się świetnie, miała wybitną pamięć, była pilną i chętną do nauki uczennicą. Niestety w Polsce nie miała możliwości się kształcić. Tu jej edukacja zakończyła się na gimnazjum, marzyła o paryskiej Sorbonie, ale przez wiele lat było to nierealne. Władysław Skłodowski kiedyś bardzo źle zainwestował swoje oszczędności i później sytuacja materialna rodziny nie była łatwa. Jako że Brońcia była starsza, to ona w pierwszej kolejności udała się do Paryża, by spełnić swe marzenia. Mania nadal musiała czekać, jednocześnie dopomagała siostrze, jak tylko mogła...

Życie naszej bohaterki nie było łatwe i bynajmniej samo dostanie się na Sorbonę nie rozwiązało jej problemów. Marii nigdy nie zależało na honorach i pieniądzach, ona kochała naukę i praca naukowa była dla niej niemal wszystkim. Długo musiała walczyć o laboratorium w prawdziwym tego słowa znaczeniu, przez lata pracując z mężem w szopie bez ogrzewania i z przeciekającym dachem...

Ta biografia jest bardzo ciekawa, momentami wzruszająca, inspirująca i pouczająca. To opowieść o Marii Skłodowskiej-Curie, o czasach, w jakich żyła, o ówczesnych realiach, ale też o wielkiej miłości, rodzicielstwie, odwadze, bohaterstwie i oczywiście o nauce. O oddaniu swojej pracy i radości czerpanej z odkrywania. Maria pod wieloma względami pokazywała swoją wielkość i wyprzedzała swoje czasy. Na uwagę zasługuję to, jakim człowiekiem była, a nie tylko to, czego dokonała.

Książka zrobiła na mnie ogromne wrażenie, zresztą podobnie jak postać głównej bohaterki. Fakt, że napisała ją jej córka, sprawia, że poznajemy nawet najbardziej skrywane przed światem oblicze Marii. Dzięki temu opowieść jest bardziej emocjonalna, pełniejsza i ciekawsza. Widać, że Ewa włożyła też mnóstwo pracy w poznanie dzieciństwa i młodości matki. W pokazanie Polski, jaką przez całe życie kochała Maria, nawet gdy ta nie istniała.

„Maria Curie” to świetna biografia nieszablonowej kobiety. To wartościowa książka, poruszająca i pouczająca. To pozycja, którą warto znać. To wspaniała opowieść córki o matce, napisana od serca, co czuć niemal w każdym zdaniu. Cieszę się, że za sprawą wydawnictwa W.A.B. taka dopracowana wersja została oddana w nasze ręce. Oczywiście gorąco Wam ją polecam, a sama chętnie obejrzę adaptację tej książki, chociaż nie wiem, czy uda mi się znaleźć ten film z 1943. Oczywiście jest wiele filmów o tej wspaniałej kobiecie, ale na podstawie książki Ewy Curie powstał ten najstarszy. Widzieliście go? Polecacie? A może inny film o naszej noblistce chwycił Was za serce?

Moja ocena: 9/10

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję Grupie Wydawniczej Foksal.

Ewa Curie, Maria Curie, Grupa Wydawnicza Foksal, 2021,

ISBN: 978-83-280-8616-6,

Str. 504.