Ingar Johnsrud "Naśladowcy"

Według Vincenta V. Severskiego "Naśladowcy" Ingara Johanstruda to "Jo Nesbø w świecie Stiega Larssona". Ach te okładkowe chwyty marketingowe... Niby wiemy, że mało kiedy są prawdziwe, a jednak się na nie łapiemy. Muszę przyznać, że w dużej mierze to ta właśnie rekomendacja skłoniła mnie do sięgnięcia po książkę, ale czy lektura okazała się satysfakcjonująca?

Kari Lise Wetre, wiceprzewodnicząca Chrześcijańskiej Partii Ludowej, zgłasza zaginięcie córki i wnuka. Od pewnego czasu stosunki między matką a córką nie były najlepsze, a od pół roku Annette zupełnie zerwała kontakt z rodzicami. Z pewnością związane jest to z tym, że córka należy do wspólnoty Światło Boga, jednak Kari Lice Wetre nie zamierza dać za wygraną. Niepokoi się o córkę i chce się dowiedzieć, czy nic się jej nie stało.

W związku z tym policjanci odwiedzają Maridalen, a dokładnie posiadłość Solro, Słoneczny Spokój, gdzie siedzibę ma ta sekta. Niestety na miejscu nie znajdują Annette, ale pięć trupów. Są to mężczyźni. Nie wiadomo, gdzie jest reszta członków wspólnoty i kto stoi za tą masakrą. Czyżby wszyscy rozpłynęli się w powietrzu? Czy niepokorny komisarz norweskiej policji, Fredrik Beier, rozwikła tę sprawę?

Niestety akcja tej książki nie pochłonęła mnie od pierwszej strony, bardzo trudno było mi wciągnąć się w fabułę tej powieści, ogarnąć mnogość bohaterów i powiązań między nimi. Długo nie wiedziałam kto jest kim, myliłam poszczególne postacie. Z pewnością wpływ na to miały zbyt krótkie rozdziały, które nie pozwalały mi dobrze rozeznać się w sytuacji, bo akcja szybko przeskakiwała w kolejne miejsce. Do tego oprócz bieżących wydarzeń śledzimy te, które miały miejsce w trakcie drugiej wojny światowej. Złapanie związku między tym wszystkim nie jest łatwe. Muszę przyznać, że ja praktycznie przez połowę tej książki miałam mętlik w głowie, i to nie taki konstruktywny, który mobilizowałby mnie do zastanawiania się, jaki będzie finał tej historii. Na początku skupiłam się na odnalezieniu w fabule, a dopiero później lektura mnie zaciekawiła i wciągnęła.

Co mnie jeszcze irytowało? Bardzo częste odniesienia do seksu i genitaliów, i to w takich momentach, że było to co najmniej zbędne. Oto jeden z przykładów:

"Bikfaya stanął przed Kafą Iqbal. Tak blisko, że mógłby jej dotknąć przeciętnej wielkości penisem".

Tego typu sformułowań znajdziecie w "Naśladowcach" bardzo dużo. Nie wiem, jaki efekt chciał osiągnąć autor, ale mnie to najpierw wprawiało w osłupienie, potem niedowierzanie lub śmiech.

Zaczęłam od minusów, ale na szczęście "Naśladowcy" mają też zalety. Przede wszystkim sam pomysł na fabułę jest bardzo ciekawy i oryginalny. Gdyby nie to zbędne zamieszanie na początku, to lektura pewnie byłaby świetna, a tak dopiero druga jej połowa okazała się satysfakcjonująca, fascynująca i wciągająca. Tempo akcji jest tu bardzo szybkie, co jest wadą i zaletą. Moim zdaniem na początku powieści dobrze jest poświęcić trochę uwagi głównym bohaterom, przedstawić ich czytelnikom, nawet jeśli dynamika powieści nieco na tym ucierpi. Znalezienie złotego środka może nie jest łatwe, ale warto oczywiście próbować to osiągnąć.

Powieść porusza temat higieny rasowej, który z pewnością jest bardzo interesujący i raczej niespotykany w kryminałach. Mamy też odrobinę polityki i odwieczną walkę dobra ze złem, tylko w tym wypadku czasami trudno powiedzieć, kto jest po której stronie.

Podsumowując, muszę przyznać, że Ingarowi Johnsrudowi daleko do Jo Nesbø, przynajmniej tego obecnego. Jednak nie należy zapominać, że początki twórczości tej gwiazdy skandynawskiego kryminału też nie były pozbawione wad, a "Człowiek-nietoperz" niekoniecznie zachwyci każdego czytelnika. "Naśladowcy" mają coś w sobie i dają nadzieję na ciekawy dalszy ciąg, na nieszablonową i bardzo pomysłową serię. Mam nadzieję, że autor jeszcze wielokrotnie mnie zaskoczy, że będzie pracował nad swoim warsztatem, by wspiąć się na wyżyny i żeby już nikt nie mógł powiedzieć, że nie dorównuje Jo Nesbo. 

Moja ocena: 6/10

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję Wydawnictwu Otwartemu.

Ingar Johnsrud, Naśladowcy, Wydawnictwo Otwarte, 2016,

ISBN: 978-83-7515-389-7,

Str. 528.

Cytat pochodzi z recenzowanej książki.

Recenzja bierze udział w wyzwaniach: "Kryminalnym wyzwaniu", "Łów słów" oraz "Historia z trupem".