Piotr Lenarczyk "Życie jest piękne niestety"

Wrocław to jedno z tych miast, które warto odwiedzić, zobaczyć i poczuć. To jedno z piękniejszych polskich miast. Nie brakuje w nim wspaniałych zabytków, urokliwych uliczek, ciekawych zakątków. Trzy lata temu miałam okazję być we Wrocławiu i zakochałam się w tym mieście. Była to moja pierwsza, ale z pewnością nie ostatnia wizyta w stolicy Dolnego Śląska. Dotychczas nie było okazji, żeby kolejny raz zawitać w tym mieście, ale za to trafiła w moje ręce krótka opowieść o nocnym spacerze po Wrocławiu. Spacerze dosyć niezwykłym, można by rzec, że osobliwym... Mowa o książce Piotra Lenarczyka "Życie jest piękne niestety". 

"(...) skoro wszystkie radości i tak zmieniają się w tragedie, a tragedie w radości – zasadniczo zupełnie nie ma po co żyć".

Argentyna wygrała z Holandią. To koniec Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej dla przegranej drużyny. Nasz główny bohater powinien się z tego cieszyć, w końcu od lat zacięcie kibicował Argentynie, przeżywał jej poprzednie porażki, a jednak nie potrafi wykrzesać z siebie euforii. Być może jest wypalony, jego życie straciło sens. Rozważa jedynie trzy możliwości: samobójstwo, hedonizm lub ascezę. Jeżeli samobójstwo, to spektakularne, takie, o którym będzie się mówić i pisać, ale tego dnia jest już raczej za późno na tego typu rzeczy. Może więc asceza? Asceza go bawi, szczególnie w tej szarej rzeczywistości, na blokowisku, gdzie jeden blok stoi na przeciw drugiego. Co innego hedonizm, szczególnie jego "menelsko-patologiczna odmiana", jednak jak wpaść w jego ramiona, gdy ma się w kieszeni tylko trzynaście złotych i siedemdziesiąt groszy? To jedyne pieniądze, jakimi nasz bohater obecnie dysponuje. Musi mu ta gotówka wystarczyć do jutrzejszego popołudnia, kiedy to spodziewa się przelewu... Może więc przespać kryzys? W końcu sen jest za darmo. Pewnie byłoby to najlepsze rozwiązanie, lecz mężczyzna decyduje się i tak wyjść z domu i wyruszyć w miasto. Podczas tej nocnej wędrówki, spotka wiele dziwactw...

Wędrówka naszego bohatera trwa dokładnie pięć godzin. Towarzyszą jej filozoficzne przemyślenia podpitego umysłu, rozważania „spłukanego” mężczyzny na nikotynowym i alkoholowym głodzie. Cóż z nich wynika? A całkiem sporo. Dowiadujemy się, że w jego rodzinnym domu nożyczki były artefaktem, a pamięć telefonu naszego bohatera zaśmiecają głównie niepotrzebne i nigdy nieużywane numery telefonu...

Nie da się ukryć, że mamy do czynienia z dosyć dziwną opowieścią, nieco mroczną, czasami absurdalną. Po głowie naszego bohatera krążą różne myśli, niektóre bardzo głupie, a mimo to mężczyzna z trudem powstrzymuje się od ich zrealizowania. Może szkoda, że nie przełożyły się one na czyny, bo ciekawe jak zachowałaby się pewna sprzedawczyni, gdyby zgłosił się po zwrot długu. Przecież przy okazji niemal każdych zakupów w tym sklepie pytała, czy może być winna grosik. Tych groszy to już się chyba nazbierało z tysiąc...

"Życie jest piękne niestety" to dosyć krótka nowela, napisana w sposób bardzo przystępny i ciekawy. Czyta się to bardzo szybko i moim zdaniem przyjemnie. Czasami jest trochę dziwacznie, ale taki jest urok tego utworu.

Zawsze podkreślam, że napisanie krótkiego tekstu, który zaciekawi czytelnika, zaskoczy go, czy wywoła jakieś emocje wcale nie jest łatwe. Trzeba niezłej pomysłowości, by sprawić, że kilkadziesiąt stron wyryje się w pamięci odbiorcy. Ten utwór zaskoczył mnie na tyle, że z pewnością długo będę o nim pamiętać. Pozostaje tylko jeden niesmak – żal, że utwór tak szybko się skończył. Mam nadzieję, że w Waszym przypadku będzie podobnie. Tego Wam życzę.

Moja ocena: 7/10

Za książkę dziękuję Wydawnictwu Nowy Świat.

Piotr Lenarczyk, Życie jest piękne niestety, Nowy Świat, 2015,

ISBN: 978-83-7386-583-9,

Str. 60.

Cytaty pochodzą z recenzowanej książki. 

Książka bierze udział w wyzwaniach:  "Polacy nie gęsi",  "Klucznik"  oraz  "Przeczytam tyle, ile mam wzrostu" (0,4 cm, razem 121,9 cm).