Marlena de Blasi "Wieczory w Umbrii"

Już kilkakrotnie pisałam Wam o tym, że marzy mi się wyprawa do Włoch. To marzenie jeszcze się nie spełniło, ale cały czas dojrzewa i czeka na najlepszy moment. Wiem, że się spełni i cierpliwie czekam. Nie wiem, jak Wy, ale ja myśląc o tym kraju, mam przed oczyma słońce, piękne zabytki, ale przede wszystkim jedzenie. Posiłki, które są celebrowane. Przyjemność jedzenia, ucztowania. Włochy to też dla mnie kawa i oczywiście wino. Mnie kuchnia włoska najbardziej urzekła tym, że z prostych składników w bardzo krótkim czasie można przygotować przepyszne potrawy. Niekiedy prostota sprawdza się najlepiej. Jednak kuchnia Italii to nie tylko szybkie i nieskomplikowane dania, o czym możecie się przekonać sięgając po książkę Marleny de Blasi "Wieczory w Umbrii".

Autorka jest z pochodzenia Amerykanką, ale już od kilkunastu lat mieszka we Włoszech. Obecnie jest pisarką, a wcześniej była dziennikarką, szefową kuchni, recenzentką restauracji oraz konsultantką do spraw żywienia i wina. Ma na swoim koncie dwie książki kucharskie i kilka powieści, do napisania których inspiracją stało się jej życie we Włoszech.

"Umbryjski Klub Kolacji Czwartkowych tworzą cztery wieśniaczki, które łączy kultura, więzy krwi, tradycja, wzajemne współczucie, empatia i miłość. Liczą sobie od pięćdziesięciu dwóch do ponad osiemdziesięciu lat. Co tydzień gromadzą się w zaniedbanym kamiennym domku w górach nad Orvieto, żeby gotować, jeść, pić i rozmawiać".

Pewnego dnia jednak do tego zacnego grona dołączyła cudzoziemka, osoba nie tylko spoza Umbrii, Włoch, ale nawet spoza Europy. To Amerykanka, które nadspodziewanie szybko przekonała do siebie Umbryjki. Ta książką to opowieść o niej i Mirandzie, Ninuccii, Paolinie oraz Gildi. Czytamy tu o przygotowywaniu czwartkowych uczt, na która składają się banalnie proste potrawy i takie, które aby najbardziej zachwycić smakiem potrzebują czasu, niekiedy nawet tygodnia starań. Przy okazji gotowania między kobietami rodzi się przyjaźń, pojawiają się zwierzenia, głęboko skrywane tajemnice wychodzą na światło dzienne.

Wcześniej to Miranda była główną organizatorką tych spotkań, teraz przekazuje pałeczkę Amerykance. Umbryjki z krwi i kości boją się tej zmiany, dlatego na przemian mają jej pomagać i jednocześnie czuwać nad nią.

Marlena de Blasi pięknie pisze o jedzeniu, zachwyca się potrawami, dla niej przygotowywanie posiłku to prawdziwa sztuka. Zna się na kuchni i to nie tylko włoskiej. Wie, że to, co Umbryjczycy uważają za swoje, niekiedy ma korzenie zupełnie gdzie indziej. Gotowała wcześniej w wielu miejscach, do dyspozycji miała najlepsze sprzęty renomowanych firm, a teraz potrafi przygotowywać posiłki w niemal polowych warunkach i czerpać radość z tego zupełnie nowego doświadczenia.

Gotowanie jest pewnego rodzaju pretekstem, by poznać cztery kobiety. Każda z nich ma za sobą bardzo ciekawą historię. Trudno wybrać tę, która najbardziej zaczarowuje. Ja waham się między dwiema - opowieściami Paoliny i Gildii... Znajdziecie też w tych zwierzeniach sporo życiowych mądrości.

"Mężczyźni potrzebują codziennej porcji nadskakiwania. Tak jak zbuntowane dziecko można udobruchać pajdą chleba z cukrem, tak należy ugłaskiwać mężczyzn. Musimy ich uszlachetniać. Mężczyzna najsubtelniejszą krytykę odbiera jak naganę. Wtedy się wycofuje. Nawet gdy odpiera atak, to jednak się wycofuje, odkładając w sobie małe, ostre okruchy niezadowolenia, jak worek z patykami i kamieniami, na chwilę, gdy poczuje w sobie siłę do walki".

"Narzekanie jest daremne. Pogarda rodzi rozgoryczenie. Zemsta przynosi ulgę".

"Wieczory w Umbrii" to z pewnością ciekawa pozycja, szczególnie dla fanów Włoch i włoskiej kuchni. Jest sporo fragmentów, które mnie zachwyciły, wciągnęły bez reszty i rozemocjonowały. Niestety były też gorsze momenty, które czytałam bez większego entuzjazmu. Może nie były one złe, ale jednak coś mi w nich nie grało. Mam wrażenie, że chwilami "Wieczory w Umbrii" stawały się trochę za bardzo książką kucharską, a niemal zupełnie przestawały być powieścią. Oczywiście nie mam na myśli końcówki tej książki, gdzie możecie znaleźć kilka bardzo ciekawych przepisów na dania, które idealnie nadawałyby się na kolacje czwartkowe. Chodzi o fragmenty opowieści, na szczęście nieliczne.

Ogólnie jednak ocieniam tę opowieść bardzo dobrze. Świetnie wpisuje się ona w wakacyjny klimat i to właśnie na tę porę najbardziej ją Wam polecam. Bezsprzecznie rozbudza ona apetyt na poznanie Umbrii, oczywiście szczególnie od strony kulinarnej. Pozwala też poznać przywiązane do tradycyjnych smaków i raczej zamknięte w sobie Umbryjki, które to w odpowiednich warunkach potrafią się otworzyć na nowe kulinarne doznania i nie tylko.

Moja ocena: 7/10

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję Warszawskiemu Wydawnictwu Literackiemu MUZA SA.

Marlena de Blasi, Wieczory w Umbrii, Warszawskie Wydawnictwo Literackie MUZA SA, 2015,

ISBN: 978-83-287-0003-1,

Str. 416.

Cytaty pochodzą z recenzowanej książki.

Książka bierze udział w wyzwaniu  "Przeczytam tyle, ile mam wzrostu" (2,1 cm, razem 133,2 cm).