Szewach Weiss "Ludzie i miejsca"

"Weiss urodził się w Borysławiu w 1935 roku. Pierwsza część jego dzieciństwa, pełna zabaw z polskimi, ukraińskimi i żydowski rówieśnikami, była tym, do czego chętnie wraca się myślami. Na pożółkłych zdjęciach widać dom rodzinny Weissów, uśmiechniętego Szewacha, jego ojca Meira Wolfa we własnym sklepie, jego babcię Szewę i dziadka Hirsza. Z drugiej części dzieciństwa Weissa nie ma zdjęć, jest za to mnóstwo koszmarnych wspomnień, od których trudno się uwolnić".

Rodzina Szewacha Weissa przez całą drugą wojnę światową musiała się ukrywać. Schronienie znaleźli między podwójną ścianą ich domu, w stajni, stodole oraz piwnicy. Jednak na nic by się zdały te wszystkie kryjówki, gdyby nie pomoc innych ludzi, którzy nie wahali się ryzykować życia dla swoich sąsiadów. Przed wojną rodzice Szewacha żyli w bardzo dobrych stosunkach z okolicznymi Polakami i Ukraińcami i to te właśnie przyjaźnie uratowały im życie.

Po wojnie cała rodzina wyjechała do Izraela. Pierwszy do Palestyny dotarł Szewach, pól roku przed powstaniem Izraela. Wędrówka pozostałych członków rodziny nie obyła się bez komplikacji, dopiero w 1952 roku wszyscy znowu mogli być razem.

Szewach Weiss od początku uczestniczył w budowaniu państwa Izraela. Tam zdobył bardzo dobre wykształcenie – ukończył prawo i nauki polityczne, uzyskał doktorat na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie, a profesurę na Uniwersytecie w Hajfie. Od lat osiemdziesiątych zajmuje się polityką. Był wiceprzewodniczącym i przewodniczącym Knesetu, delegatem Knesetu do Rady Europy, w latach 2001-2003 był ambasadorem Izraela w Polsce.

Szewach Weiss przeszedł długą drogę od Żyda z Polski do polskiego Żyda. Opowiada o ciekawych spotkaniach i miejscach, które mają szczególne miejsce w jego sercu. Dzięki swojej pracy miał on okazję zetknąć się z wieloma ważnymi osobistościami. Wspomina też Żydów, pochodzących z Polski, którzy stali się znani na świecie. Muszę przyznać, że o korzeniach wielu z tych osób nie miałam zielonego pojęcia.

Uważam, że ta książka jest cennym źródłem wiedzy o najnowszej historii narodu żydowskiego, polityce Izraela i powiązaniach Żydów z Polską. Powstała ona na bazie wielu artykułów napisanych przez Szewacha Weissa, wywiadów z nim i jego wypowiedzi, które zostały uporządkowane w miarę chronologicznie i tematycznie.

Polityka nie jest moim konikiem, a mimo to czytałam tę pozycję z ciekawością. Zdecydowanie bardziej interesowały mnie wątki z życia autora, wspominki o innych ludziach, ale trudno, żeby taka pozycja obyła się bez polityki. Historia i polityka są nierozerwalnie ze sobą związane, ponadto autor przez lata był żywo zaangażowany w życie polityczne Izraela i musiało się to odbić na niniejszej pozycji.

W książce tej można znaleźć wiele ciekawych spostrzeżeń autora, jego przemyśleń. Chociaż Szewach Weiss wielokrotnie podkreśla, że cały czas uczy się jeszcze języka polskiego, to na szczęście w "Ludziach i miejscach" nie widać potknięć językowych. Myślę, że osoby zainteresowane tematyką żydowską będą nią usatysfakcjonowane. Oczywiście osobom, które szukają w lekturze wyłącznie rozrywki zdecydowanie tę książkę odradzam, bo ma ona zupełnie inne zadanie. Uświadamia nam ona między innymi, że antysemityzm nadal istnieje i bardzo ciężko jest go wykorzenić. Przez stulecia Żydzi i Polacy żyli zgodnie obok siebie, przez pewien okres trzydzieści procent Żydów z całego świata to byli polscy Żydzi. Wtedy jakoś nasze narody potrafiły się porozumieć, dzisiaj Szewach Weiss stara się na nowo budować przyjazne relacje między tymi narodami.

Na koniec chciałbym tylko wspomnieć, że książka została wzbogacona wieloma zdjęciami z życia autora, na których uwiecznione zostały jego spotkania z ważnymi osobistościami oraz udział w ważnych dla Izraela wydarzeniach.

Moja ocena: 7/10

Za możliwość przeczytania tej książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu M.

Szewach Weiss, Ludzie i miejsca, Wydawnictwo M, 2013,

ISBN: 978-83-7595-612-2,

Str. 232.

Cytat pochodzi z recenzowanej książki.

Na deser mam dla Was zdjęcie puzzli, które układałam przez ostatnie miesiące. Dostałam je od brata w prezencie gwiazdkowym i nie mogłam się za nie zabrać... Pewnie gdyby nie moje chorobowe, to nadal leżałyby one na półce. Dużym problemem było znalezienie odpowiedniego miejsca, żeby móc je układać, bo niestety nie mam w domu stołu o rozmiarach 138 x 68 cm, a takie właśnie wymiary mają puzzle po ułożeniu.  W końcu jakoś udało uporać z tymi 4000 kawałków i oto efekt:

Oczywiście zrobienie tego zdjęcia też nie było łatwe. Musiałam się sporo nagimnastykować, żeby zmieścić ten całkiem spory obiekt w kadrze.